Synopsis

Geplaatst op november 25, 2002 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer

Ze leverden negen bewindslieden, waaronder een vermogende uitgever van verzamel-cd’s, een als lobbyist voor de alcoholindustrie werkzame fysiotherapeut (tevens schoonvader van de Kaapverdiaanse cosmeticamanager), en de voormalige bassist van Kayak.

Er was eens een kale homoseksuele socioloog uit Rotterdam. Hij wilde de politiek in, maar bij geen van de grote partijen lukte het hem om omhoog te komen. Hij werd bijzonder hoogleraar. Ook in het academische milieu vlotte zijn opmars niet, zijn hoogleraarschap kwam ten einde, waarop hij een column in een weekblad begon en toespraken ging houden voor het midden- en kleinbedrijf.

Door een ex-diskjockey, tegenwoordig projectontwikkelaar, een politiek actieve radiochef en een cafehouder-annex-popzanger werd eind jaren negentig een nieuwe politieke partij opgericht. Ze wonnen veel gemeenteraadszetels en besloten mee te doen aan de Kamerverkiezingen van 2002. De kale homoseksuele oud-hoogleraar bood zich aan als lijsttrekker en de nieuwe politieke partij verkoos hem. ‘At your service!’ riep hij en salueerde.

De nieuwe partij schoot omhoog in de peilingen. Maar de kale oud-hoogleraar en lijsttrekker week telkens af van de partijlijn, tot hij werd afgezet en vervangen door een voormalig officier van justitie, bekend om zijn ‘onorthodoxe opsporingsmethoden.’
Gesteund door enkele persoonlijke vrienden, waaronder een vastgoedhandelaar met louter lagere school en een natuurkundige die tevens enige bekendheid genoot als zondagschrijver, richtte de kale homoseksuele socioloog zijn eigen politieke partij op. De aanhangers stroomden toe, zowel in de peilingen als op het hoofdkantoor. Een Kaapverdiaanse cosmeticamanager (ooit Nederlands jeugdkampioen verspringen), een voorlichter van het Ministerie van Defensie, de in verband met malversaties ontslagen rector magnificus van een universiteit, de ooit wegens corruptie heengezonden hoofdredacteur van een gezaghebbend weekblad, een oud-dam-international – uit alle lagen van de samenleving kwamen de best and the brightest naar voren en sloten zich bij de nieuwe leider aan.

Zonder conflicten verliepen die eerste weken niet. Toen een van de vrijwilligsters, een voormalige miss Holland, op een vrijwel onverkiesbare plaats werd gezet beschuldigde zij de fictieschrijvende fysicus en een andere kandidaat, een ex-installateur van koelapparaatuur, tevens sterspeler van ijshockeyclub de Tilburg Trappers, van ongewenste seksuele intimiteiten.

Op 6 mei, kort voor de verkiezingen, bezocht de nieuwe lijsttrekker, gesecondeerd door de voormalige koeltechnicus en een andere vertrouweling, de Marokkaanse eigenaresse van een nagelstudio, het mediapark in Hilversum. Op het parkeerterrein werd hij van dichtbij neergeschoten door een veganistische dierenrechtenactivist uit Harderwijk (ook wel bekend als ‘de Groene Robin Hood’) en overleed ter plekke. Op diverse plaatsen in het land braken onlusten uit, de zittende regering werd beschuldigd van medeplichtigheid, en de rust keerde pas terug toen de nieuwe partij een nieuwe leider aanwees, de (inmiddels voormalige) defensievoorlichter, tevens fervent planespotter. Dringend riep hij op tot kalmte.

Onder enorme publieke belangstelling, en met de praal een groot staatsman waardig, werd de homoseksuele socioloog begraven. Bij de verkiezingen, daags daarop, won zijn partij 26 zetels. Ze kamen in de regering en leverden vier ministers en vijf staatssecretarissen, waaronder een oud-politie-inspecteur, een vermogende uitgever van verzamel-cd’s, de voormalige bassist van de popgroep Kayak en een als lobbyist voor de alcoholindustrie werkzame fysiotherapeut (tevens de schoonvader van de Kaapverdiaanse cosmeticamanager.) Die laatste verscheen overigens pas ten tonele nadat de oorspronkelijke kandidate, een Rotterdamse omroepster, zich moest terugtrekken toen bleek dat zij ooit lid was van de volksmilitie van een Zuid Amerikaanse dictator met het nodige bloed aan zijn handen (een detail dat zij had verzwegen) en nadat haar beoogde opvolgster, een Naardense huisvrouw en zus van een veroordeelde meesteroplichter, zich plots om onduidelijke redenen terugtrok.

Het bleef rommelen rond de nieuwe partij van de dode socioloog.
Een puisant rijke, ooit als glazenwasser begonnen vastgoedmagnaat meldde zich aan als onbezoldigd crisismanager en zette de landelijke partijorganisatie op poten. Moegestreden gaf de planespottende ex-voorlichter, die overigens ook vrijmetselaar was, de leiding over aan een backbencher, de uitgever van een motortijdschrift. Deze raakte al snel conflict met twee leden van de fractie, een oud-medewerkster van de Internationale Scharrelvlees Controle, tevens voormalig fotomodel, en de eigenaar van een internet-pornoconcern, die beweerden dat weer twee andere fractieleden, een optometrist met zeven filialen (gespecialiseerd in contactlenzen) en de corrupte oud-hoofdredacteur, hun parlementszetel hadden gekocht. Dit kostte de pornobaas en het ex-fotomodel, die overigens aan manisch-depressieve klachten leed, hun zetel. De oud-hoofdredacteur, tegenwoordig kunsthandelaar, had inmiddels namelijk een sleutelpositie in de partij verworven: de door hem aangedragen minister, de ex-platenbons, tevens zijn buurman te Naarden, was een zeer populaire bewindsman geworden, en ambieerde zelfs het politiek leiderschap. Dit bracht hem in conflict met zijn partijgenoot de minister van gezondheidszorg, een ‘erudiete’ maar ook ‘zuigerige’ en ‘recalcitrante’ econoom die de naam had geen ‘teamspeler’ te zijn en tijdens vergaderingen orde placht te houden door op een tafelbel te slaan. Deze had echter wel het vice-premierschap namens de nieuwe partij toebedeeld gekregen, en liet zich door de platenbons en de motorbladenman, een onafscheidelijk duo inmiddels, niet opzij zetten.

De puisant rijke ex-glazenwasser, die onlangs nog zijn zestigste verjaardag gevierd had met een ritje op een olifant door het centrum van Wassenaar, deed intussen zijn uiterste best om al deze conflicten te beslechten en de eenheid te herstellen; in allerijl voegde hij een ooit wegens witwaspraktijken gearresteerde en door een misverstand aan een bomaanslag ontsnapte topadvocaat aan het bestuur toe, maar ook die kreeg de zaak niet meer in het gareel.
Er vielen harde woorden, zoals ‘schijtlul,’ ‘flapdrol’, ‘val dood’ en ‘fuck you, dikke lul.’

Het kabinet viel, en de nieuwe politieke partij, nog geen zeven maanden eerder onder leiding van wijlen de kale socioloog uit Rotterdam zo veelbelovend van start gegaan, werd in de peilingen gereduceerd tot twee a drie zetels.
De professor, zoals de kale homoseksuele socioloog ook wel genoemd werd, lag inmiddels gebalsemd in zijn witmarmeren graftombe in het Noord-Italiaanse dorpje Provesano, en draaide zich nog eens lekker om.

Reacties

Laat een bericht achter