Pomp & Omstandigheid

Geplaatst op januari 17, 2003 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Comments Off on Pomp & Omstandigheid

-Zeg…
-Hmmm?
-Dat vink nou zo gek hè.
-Hier. In de krant. In Scheveningen is veel overlast van jongeren met boenki-boenki-auto’s. Staan de godganse avond met die wagens bij elkaar een beetje openluchtdisco te spelen, de omwonenden worden en een beetje gek van.
-A-ha.
-Dus hebben ze een verordening aangenomen die het spelen van muziek in een stilstaand voertuig strafbaar stelt.
-O-ké.
-En nu staan er borden langs die boulevard waar dat zich afspeelde, met dat verbod erop. Pictogrammetje van een autoradio en een scooter en een auto, met van die lawaai-streepjes erbij, en dan de tekst: ‘Niet in of nabij de geparkeerde auto, scooter en andere voertuigen verblijven met de muziek aan’.
– Juist.
– So far so good. Maar!
– Hoho, easy on the Engels.
– Hoezo?
– Te veel Engels. Moet minder, lees ik hier.
– O?
– Hier, de Ombudsman van de Volkskrant. Het wordt te dol, vindt hij, met al dat buitenlands in de krant. Mensen begrijpen het niet meer. Dan lezen ze dat Joseph Luns zo van pomp and circumstance hield en vragen zich af wat dat in hemelsnaam betekent. Bovendien worden er te vaak fouten bij gemaakt.
– Zelf schrijft hij pump and circumstances, dus in dat laatste heeft hij gelijk.
– Het kán natuurlijk dat Luns van pomp en omstandigheden hield.
– Ook de Engelse kranten besteden aandacht aan het overlijden van oud minister Luns. De Sunday Times wijst op zijn voorliefde voor pomp omstandigheden.
– Alsof mensen in hun moerstaal geen fouten maken. Op de tweedehands-sites op internet kom je de derde persoon enkelvoud van het werkwoord verkeren vaker met een d tegen dan met een t. En andersom wordt het voltooid deelwoord voortdurend met een t geschreven. ‘Onlangs gereviseert, recent APK-gekeurt, verkeerd in prima staat’, lees je dan. Dús…
– Dus? Ga jij dat nou ook al doen?
– Wat?
– Dus zeggen, en dan verder niets?
– Dee ik dat?
– Ja, jij beweert iets, je bent klaar, en dan zeg je: ‘dus…’. Punt.
– Nooit op gelet eigenlijk. Anyway, dat bord.
– Bord?
– In Scheveningen!
– O ja. Nou kijk, dat ‘aan’, dat staat tussen aanhalingstekens. NIET MET DE MUZIEK ”AAN”, staat er. Ik bedoel: Why? Sorry, waarom? Sorry, pardon. Ik bedoel: pardon, pardon.
– Bedoel jij dat eigenlijk het woord muziek tussen aanhalingstekens moeten staan?
– Nee, ja, nee, hoewel ja – misschien ook. Maar goed, dat zou cultocentristisch zijn. Van onze muziek zeiden ze ook dat het lawaai was, dus dat bedoel ik niet, ik denk: ‘met muziek aan’, dat is toch heel gewoon Nederlands? Dan hoeft dat aan toch niet tussen aanhalingstekens?
– Nu je het zegt. ‘Bij het strijken van haar gordijnen heeft de koningin altijd de muziek aan, maar prins Claus kruiswoordpuzzelt het liefst met de muziek uit.’ Gebeurt niets. Zou zo in een officiële RVD-documentaire kunnen.
– Dat bedoel ik. Strikt genomen staat natuurlijk niet de muzí­ek aan maar het apparaat dat de muziek voortbrengt, maar dat weten we toch? Je doet ook niet het licht aan. Het licht aandoen kan God alleen, de mens doet een lámp aan. Daar doet toch niemand moeilijk over?
– Nee maar de mensen die dat bord gemaakt hebben, de Scheveningse autoriteiten, die willen het per sé goed doen, alleen ze weten niet hoe. Hetzelfde met die ombudsman: hij wil voorkomen dat anderen fouten maken, maar maakt ze al doende zelf.
– Maar dat zie je overal. Wij erkennen geen autoriteit meer, maar oefenen haar nog wel graag uit. Dat kan niet. Daarom functioneert onze politie ook niet. Wie een grote mond geeft, krijgt er ook een.
– Juist. Het wezen der tijdgeest, verscholen in twee aanhalingstekens!
– Gaan we pompesk doen?

Reacties

Reacties zijn gesloten.