Rollatorgate

Geplaatst op februari 11, 2004 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer

Het gebeurt vaak dat ik tijdens het nieuws of een actualiteitenrubriek de pc aanzet om de witte vlekken in het verhaal met behulp van Google, Jeeves of Brittannica.com dan zelf maar in te kleuren. Een beetje van Netwerk en een beetje van mij – dat idee.

Krijgen we een Rollator-gate?
Ik denk het. Tenminste, als iemand eens de moeite nam de zaak goed uit te zoeken.
‘De kwaliteit en gebruiksvriendelijkheid van de meeste rollators laat nog steeds te wensen over. Vanaf de jaren negentig komen veelal slechte, logge en onhandige imitaties uit de lage-lonenlanden in Azië,’ lees ik op www.fellow-roll.com. ‘Van de meeste inkopers van de Zorgverzekeraars mag de rollator niks kosten. Op kwaliteit wordt niet gekeken, alleen de prijs is nog belangrijk. Goedkoop is toch duurkoop?’
Voor 99 euro heb je al een puik ogend karretje, zie ik op rollator-online.com, hoe is het dan mogelijk dat zo’n ding de verzekering minimaal tweehonderd euro kost, zoals ik laatst op Radio 1 hoorde? Is met het de medicinaal verstrekte rollator misschien zoals met de wc-brillen op Amerikaanse marinebases, die Defensie $321,43 per stuk kosten, waarna er ook nog $39,08 moet worden neergeteld voor de speciale schroevendraaier om ze te monteren?
Hoeveel rollators zí­jn er in Nederland? Wat kóst zo’n ding? Wie betaalt dat? Als een gebruiker overlijdt, wat gebeurt er dan met z’n rollator? Is er een tweedehands markt? Een zwarte markt? Worden ze wel eens gestolen?
Leuke vragen, maar nee, Nova verzamelde liever meningen over. Van een stel gebruikers zelf natuurlijk, ondervraagd terwijl ze in de hal van het bejaardenhuis in de rollator-file stonden en, vermoedelijk naar waarheid, beweerden dat ze er echt niet meer buiten konden. (Al had ook die bewering natuurlijk getoetst kunnen worden.) Vervolgens ging men te rade bij een zorgdeskundige, en toen nog eentje. Ze hadden allebei een mening, en allebei een andere.
De kwestie was al een kleine werkweek oud toen iemand bij Radio1 opperde: ‘Weet je wat, als we nu eens wat feiten op een rij zetten? Wat zo’n ding kost, bijvoorbeeld.’
Het gebeurt steeds vaker dat ik tijdens het nieuws of een actualiteitenrubriek de pc aanzet om de witte vlekken in het verhaal met behulp van Google, Jeeves of Brittannica.com dan zelf maar in te kleuren. Een beetje van Netwerk en een beetje van mij – dat idee.
Waar je de afgelopen dagen ook las, keek of luisterde, o-ver-al werd commentaar gegeven op ‘Voor Amalia’, het televisie-dankwoord van Willen-Alexander, Maxima en hun dochtertje. De ene al-dan-niet deskundige na de andere al-dan-niet-betrokkene trok voorbij om zijn mening over dat filmpje te geven, al dan niet samengevat in een rapportcijfer. Maar HOE IS HET TOT STAND GEKOMEN!?!?!?!?! Wie schreef het script? Wie voerde de regie? Wie bepaalde welke cadeautjes wel op die tafel mochten en welke niet? Welke dramaturg was erbij betrokken? Was er een dialoogcoach? Zoek het uit!

Onlangs schreef ene Alexander Nijenboer in de Volkskrant een stukje over het weekblad Fem Business. Zijn loftuitingen waren dermate schril aangezet dat de lezer zich onwillekeurig afvraagt of deze Nijenboer wellicht net zelf bij dit blad gesolliciteerd had, of misschien onlangs een leuk meisje ontmoet heeft dat er op de kunstredactie werkt en hem ‘savonds niet binnenlaat zolang hij niet bewezen heeft dat hij echt van haar houdt.

Lees even mee:
‘FEM Business toont zich een schoolvoorbeeld van een weekblad dat in het vluchtige informatietijdperk nieuwe zingeving heeft gevonden,’ orgelt de recensent. ‘Het zakenblad dobbert als een van de weinige (opinie-) weekbladen niet stuurloos op de golven van hypes, trivialiteiten en de agendajournalistiek (Nieuwe Revu, HP/De Tijd), is niet vervreemd van de maatschappij (Vrij Nederland) en grijpt niet wanhopig naar een strak format van thematische onderwerpen als journalistieke en commerciële levenslijn (Elsevier), maar durft een eigen journalistieke koers te varen.’

Oeps, denkt u nu misschien, dus dáár gaat dit heen.
HP-De Tijd in z’n wiek geschoten!
Maar dat is niet zo.
Enthousiast over FEM? Ieder z’n meug. Kritiek op de (opinie)-weekbladjournalistiek? Ga vooral je gang en maak van je hart geen moordkuil. Maar kan daar dan misschien iemand voor worden ingehuurd die in elk geval een beetje weet waar hij het over heeft? Iemand die al-is-het-maar een flauw idee heeft van wat agendajournalistiek eigenlijk í­s? En zou hij daar dan, laten we ‘t niet te moeilijk maken, twee voorbeelden van kunnen geven? En het begrip hype, had deze pers-pundit dat niet éven in het woordenboek kunnen opzoeken voor hij het neertikte? Vrij Nederland vervreemd van de samenleving? Vervreemd van z’n lezers, zul je bedoelen. Je kunt heel goed vervreemd van de samenleving en populair tegelijk zijn – zie de PvdA onder Wouter Bos. ‘Wanhopig grijpen naar een strak format van thematische onderwerpen als journalistieke en commerciële levenslijn?’ Nog los van de vraag of het een rake typering van Elsevier is: wat stáát daar?
Is het misschien een idee om de teksten van dit Ako-orakel voortaan eerst in het Nederlands om te zetten?
Dat bedoel ik nu. Iedereen verdringt zich rond de zeepkist om zijn meningkje uit te venten, en niemand zoekt eens uit hoe het zí­t.
Met die rollators bijvoorbeeld. Ik ruik het, dat zaakje stinkt. Daar zit een geweldige scoop in.

Reacties

Laat een bericht achter