Rook en Spiegels
Geplaatst op november 7, 2005 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
Het mediacircus rond de PRDV heeft een en ander nogal overschaduwd, maar onlangs werd in Nederland nóg een nieuwe politieke partij opgericht, eentje die zeker zo interessant is als het initiatief van Peter R. de Vries.
Het betreft de HORMK, opgericht door de familie Kazan.
In Marcanti Plaza vond afgelopen maandag de spectaculaire onthulling plaats van hun programma, twaalf Bengaalse tijgers die door Hans Kazan en zijn kinderen op onnavolgbare wijze werden omgetoverd tot evenzoveel partijstandpunten. Na afloop sprak ik met de politiek leider, vader Hans.
HORMK, waar staat dat voor?
‘Hans, Oscar, Renzo en Mara Kazan!’
En verder?
‘Eh, daar zijn we nog mee bezig. De O is in elk geval voor Overtuiging, de R voor Respect, de M voor, wat was het ook alweer jongens?’
‘Eh… het was iets met een m.’
Magie misschien?
‘O ja! Natuurlijk! Goed idee. En dan de K.,dat zijn wij dus, Kazan. ‘
Ja maar het idee is dus dat hij ook nog voor iets anders staat.
‘O ja. Eh…’
‘Kwaliteit, Pap, wij staan voor kwaliteit.’
‘Zo is het. Overtuiging, Respect, Magie en Kwaliteit. Dat zijn de hoofdpunten.’
En die H?
‘Dat zeg ik: Hoofdpunten: Overtuiging, Respect, Magie en Kwaliteit. Dat is HORMK.’
Maar eh, u bent goochelaars…
‘Hoho, wij zijn Magiërs en Illusionisten.’
Pardon. Maar is dat een geschikte achtergrond voor de politiek?
‘Juist! Wij krijgen dingen voor elkaar die voor anderen onmogelijk zijn! Daar gaat het toch om, in de politiek? Nou dan!’
Maar bent u wel opgewassen tegen de politieke pers, die kunnen lastig zijn hoor.
‘Nou, wij zijn wel gewend om te worden doorgezaagd, hoor. Hahaha!’
Kazan senior en zijn kinderen slaan zich op de dijen van pret.
‘Kijk, dat bedoel ik! Dat is HORMK. Wij brengen de fun terug in de politiek. De fun en de magic. Mara, haal die doos eens.’
Mara Kazan danst de kamer uit en keert terug met een grote kartonnen doos, waaruit Kazan een perspex stembus te voorschijn haalt. Hij is leeg. Op de voorkant staat ‘HORMK’.
‘Oké. Wat is dit?’
Een stembus?
‘Precies! Let op!’
Kazan klapt de stembus open. ‘Mara!’
Mara spingt op, neemt de stembus over, loopt langs de rand van een denkbeeldig podium om het publiek te tonen dat de stembus inderdaad leeg is, klapt hem dicht en houdt hem haar vader voor. Kazan pakt een stembiljet-achtig stuk papier uit zijn binnenzak en schuift het door de gleuf naar binnen. ‘Oscar! Renzo!’
De jongens schieten naderbij, nemen de stembus over, maken er enige acrobatische capriolen mee en geven hem terug. Hij is leeg! Strak in het gelid nemen de kinderen hun eindpose aan, vader Hans maakt een diepe buiging.
‘Kijk, dat bedoel ik,’ lacht hij.
Indrukwekkend hoor. Maar dat-ie aan het eind helemaal vol zit, zou dat niet beter zijn?
‘Wordt aan gewerkt,’ zegt Kazan monter, ‘wordt aan gewerkt. Technisch éven wat ingewikkelder. Maar goed, het is nog geen 2007.’
Reacties
Laat een bericht achter