Lucht nu
Geplaatst op september 13, 2006 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Comments Off on Lucht nu
Wat mij aan het nu verdwenen World Trade Center nog het meest bijstaat is de man die altijd op het observatiedek van Toren 2 zat, op de 107e verdieping, drie verdiepingen onder de top. Op wen oude houten stoel zat een zwarte man. Je zag meteen dat hij niet tot de officiële staf behoorde. Je kunt nog zo je best doen, maar met drie winterjassen over elkaar een officiële indruk maken is onbegonnen werk. Ook gebreide handschoenen met afgeknipte vingertoppen helpen niet. Hij was niet vuil, zoals je bij een dergelijk ensemble misschien zou verwachten. Nee, alles was schoon, vanuit de diepte was zelfs iets van een fris wit boordje te zien, en zijn gezicht, hij was behoorlijk op leeftijd, glom als een langs je broek gehaalde kastanje. Daar zat hij, elke dag, en over alles dat jevanaf dat dek kon zien, en dat was een flink deel van New York, ik bedoel, op een heldere dag zag je de kromming van de aarde!, kon hij je iets vertellen. Hij was de officieuze, zelfbenoemde gids van observatiedek 1 van het WTC. Als je het World Trade Center binnenging, beneden, straatniveau, met al dat staal en glas en futuristisch design, betrad je de wereld van Peter Stuyvesant. Een capsule van moderniteit, een gestroomlijnde wereld van louter nu en straks. Maar helemaal bovenin, op zolder, onder de antennes, zat een oud mannetje, een armoedig, onbeduidend mannetje met drie jassen en een versleten portierspet. En als je langs zijn vinger in de verte keek, zag je de geschiedenis.
