Aanbestedingsgekte
Geplaatst op augustus 15, 2007 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
U realiseert het zich als lezer misschien niet, maar aan de verschijning van deze column is een ingewikkelde aanbestedingsprocedure voorafgegaan. Krachtens Europese Regelgeving zijn kranten en tijdschriften sinds kort verplicht al hun freelance opdrachten openbaar aan te besteden. Dit om de concurrentie een eerlijk kans te geven. Stel dat een IJslandse stukjesschrijver een beter idee had? En die zou geen kans krijgen omdat de Gids-redactie mij een onderhandse opdracht heeft gegeven? Omdat ik een relatie met de Gids-redactie heb? En waaruit bestaat die relatie dan wel? Zitten daar soms leuke reisjes aan vast? Of krijgen alle Gids-redacteuren aan het eind van het jaar van mij een plasma-tv, die ik fiscaal verantwoord als ‘digitale nieuwjaarskaart’ of iets dergelijks? En dat ik op school heb gezeten met de hoofdredacteur die mij aannam, kan dát wel door de beugel? Of dat ik laatst met twee andere columnisten in het café besprak welke tarieven wij ongeveer hanteren? Moet de AFM daar niet eens in duiken? Maar als de AFM dat doet, is het dan eigelijk niet ongewenst dat de AFM die opdracht ondershands aan zichzelf verleent? Terwijl er in Nederland misschien wel financiële en juridische onderzoekers zijn die dat goedkoper kunnen? Zouden er niet op z’n minst twéé AFM’s moeten zijn, met het oog op een gezonde concurrentie? Moet de AFM niet een onderzoek naar zichzelf instellen?
Bert Koenders, die onderhands een te grote opdracht verleende aan evenementenbureau BKB, dat bovendien nauwe banden onderhoud met zijn partij, de PdvA, krijgt nu lof toegezwaaid voor de ruiterlijke manier waarop hij tegenover de Tweede Kamer schuld bekende, maar er blijft iets eigenaardigs aan zijn verdediging. Door te zeggen dat hij handelde op ‘dringend advies van zijn ambtenaren’, beroept hij zich in feite op force majeure, alsof die Schokland-manifestatie nodig was om een humanitaire catastrofe af te wenden, of iets dergelijks. Terwijl zo’n symbolische propaganda-actie natuurlijk vooral het politieke profiel van Bert Koeners zelf dient. Of het Verdrag van Schokland dat weekend nu wel of niet werd getekend, daar hebben ze in de Sahel geen hap meer of minder om gegeten, vrees ik. En als het dus niet om de rijstnap van hongerende kindertjes gaat, maar om de politieke PR van een minister – is dat een ‘urgentie’ die het negeren van Europese aanbestedingsvoorschriften rechtvaardigt?
Wat niet wegneemt dat al die markt- en concurrentiebevorderende regels en wetten van de afgelopen jaren kennelijk niet zo goed aansluiten bij de realiteit van alledag. Het eigenaardige is dat die regels er kwamen uit naam van de ‘vrijheid’, terwijl ze vrijheid van ondernemers en bestuurders vooral lijken in te perken. Ze worden geacht de vrije markteconomie te stimuleren, maar leiden in de praktijk juist tot het soort bureaucratische rompslomp dat sterk aan het oude Oostblok doet denken: ideologisch gemotiveerde regels die in de werkelijkheid niet werken.
Laatst kondigde de AFM een onderzoek aan naar de kartelpraktijken van de Nederlandse vertalers, omdat die gezamenlijke tarieven hanteren. Eerst moet uit naam van de vrije concurrentie de arbeidsmarkt geflexibiliseerd worden, zodat mensen die vroeger in loondienst waren ineens ‘ondernemer’ zijn, of ze willen of niet, en vervolgens mogen ze zich ook niet meer organiseren. Nog even en de AFM gaat de vakbonden aanpakken, een CAO is tenslotte net zo goed een prijsafspraak. Straks zijn we allemaal ‘ondernemer’, mogen we nergens meer over praten met elkaar en moeten we een inschrijving organiseren voor een nieuwe werkster of tuinman. De zieken en bejaarden zitten intussen thuis op vervoer te wachten, want sinds ook die diensterverlening moet worden aanbesteed, rijdt er geen ziekenbusje meer op tijd.
Een klein voordeel van deze nieuwe manier van zakendoen is dat u wel zeker weet dat de Gids-redactie het met dit stukje eens is, anders hadden ze de opdracht gewoon aan iemand anders gegund.
Reacties
Laat een bericht achter