Geachte Heer Wilders,
Geplaatst op december 4, 2007 | Gearchiveerd onder Geen categorie | 1 Reactie
Hoe komt het toch dat ik, een blanke man van middelbare leeftijd die in de jaren negentig Frits Bolkestein steunde en in 2002 van plan was om op Pim Fortuyn te stemmen, van u juist zo’n afkeer heb?
Met uw rivale Rita Verdonk heb ik overigens ook moeite. Om haar geduchte potentieel als politica te illustreren wordt vaak verwezen naar haar verleden als gevangenisdirecteur. Ik heb dat eigenlijk nooit zo begrepen. Is er één speelfilm met een gevangenisdirecteur waarvan je denkt: goh, als die toch premier was? Is dat ooit níet een verknipte potentaat?
En ervaring met het bewaken van mensen die uit de samenleving gehaald zijn maakt je geschikt voor het besturen van de mensen die er nog inzitten? Dat is net zoiets als een inspecteur van de Keuringsdienst Van Waren benoemen tot drie-sterren-chef.
‘Als je zoveel beschimmelde pasteitjes gezien hebt als ik, weet je echt wel hoe je mensen moet verwennen hoor.’
Nee, de simplistische bazigheid van het type Verdonk kan maatschappelijk van pas komen, maar vooral in de geüniformeerde sector, vermoed ik.
Maar we hadden het over u. Met u ligt het moeilijker. U bent lastig te plaatsen. Janmaat, Bolkestein, Fortuyn, Verdonk, op een of andere manier zijn het herkenbare types. Bijzondere mensen, daar niet van, maar uit vertrouwd hout gesneden. U wijkt daarvan af. Misschien is het dat haar van u. Nee, ik ga geen flauwe grappen maken over uw kapsel, maar het speelt misschien toch een rol in uw functioneren, en wel doordat het u in zekere zin vermomt. Als u uw haar ‘normaal’ droeg zouden we de ware Geert Wilders misschien makkelijker herkennen, en dat zou ons meer grip geven. Ook met uw kleding lijkt u dat te willen vermijden, als ik goed heb opgelet heeft u altijd exact hetzelfde aan, donker pak, wit overhemd, enkelkleurige das. Geen enkel persoonlijk detail. U heeft een vrouw, begrijp ik, maar u rijdt in een Audi TT, drie jaar achtereen gekozen tot Gay Car of the Year, dus u zou evengoed homoseksueel kunnen zijn. Niet dat ik daar bezwaar tegen zou hebben of zoiets, er zijn homo’s onder mijn beste vrienden, enzovoorts, maar dat soort onbepaaldheid is voor iemand met nationale leiderschapsambities toch een handicap, denk ik. Het hoogste politieke ambt is waarschijnlijk toch het best toevertrouwd aan een recht-toe-recht-aan gezinshoofd. (Man of vrouw, maakt niet uit.) Uiteindelijk gaat het in de politiek om betrokkenheid en identificatie, een leider die zich niet met de massa identificeert kan geen goede leider zijn, daar ben ik van overtuigd. Bowie en Bono en Beckham kunnen zich androgyne fratsen veroorloven, maar dat zijn kunstenaars, politieke leiders moeten daar ver van blijven.
U wílt het land ook helemaal niet besturen, vermoed ik. Om dat toe te geven staat voor een politicus gelijk aan zelfmoord, dus u zult dat altijd ontkennen, en toch geloof ik het niet. U bent boos. Waar het u om gaat is aandacht. Mensen op de kast jagen en dan genieten van het effect. Dat is ook uw grote talent. U bent het jongetje dat werd buitengesloten en zich toelegde op de verbale revanche. Zelden heeft iemand die rol zo succesvol geprofessionaliseerd als u en inmiddels heeft u ht zover geschopt dat er fulltime een half leger klaar staat, betaald uit de staatskas, om u af te schermen voor de agressie die u oproept. Vanachter een haag van lijfwachten, pantserstaal en kogelvrij glas lanceert u uw gifgranaten, en niemand kan u wat doen. Het is de droom van elk schooljochie met een wrok. Van elke punk die geen hanenkam mocht.
En: uw tijd is voorbij. Natuurlijk, u doet het aardig in de peilingen, maar kijk eens wat een kunst- en vliegwerk ervoor nodig is om die cijfers op peil te houden. Dat komt omdat de grote vreemdelingenwoede van de laatste jaren aan het wegebben is. De politiek is wakker geworden, er zijn veel lessen geleerd, er wordt aan het probleem gewerkt, en daar hebben Nederlanders vertrouwen in. Natuurlijk, zelfgenoegzaamheid en gemakzucht liggen altijd op de loer, dus de politici in het centrum van de macht moet scherp gehouden worden, maar dat doe je met scherpe analyses en zinnige kritiek, en dat is niet uw forte.
Uw specialiteit is de provocatie, en de enige manier het ongenoegen op peil te houden is door de problemen aan te wakkeren, door nieuwe te veroorzaken, door de spanning op te voeren in de hoop dat er ergens iets gebeurt dat u kunt aangrijpen om weer olie op het vuur te gooien. U bent deel van het probleem, niet van de oplossing. En dus bent u geen politicus. U bent de voetbalsupporter die apengeluiden maakt als een zwarte speler de bal krijgt. Een hooligan in een maatpak.
Met vriendelijke groet,
Jan Kuitenbrouwer
Reacties
Eén reacties to “Geachte Heer Wilders,”
Laat een bericht achter
(Uw (=Wilders) tijd is voorbij. De politiek is wakker geworden,er zijn veel lessen geleerd, er wordt aan het probleem gewerkt)
Inderdaad, er wordt aan het probleem gewerkt. Hoe? Met een generaal pardon!