5 december 2007 13.17 uur
Geplaatst op december 5, 2007 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie
Onderstaand stuk, mijn column in HP-De Tijd van deze week, wekt wellicht de indruk dat ik mij aansluit bij het initiatief van Doekle Terpstra om een anti-Wilders beweging te beginnen, maar het was al geschreven toen Terpstra’s stuk verscheen. Ook van dit stuk kun je zeggen dat ik ‘op de man speel’, maar dat is het probleem met Geert Wilders: waar moet je anders op spelen? Zijn ideeën? Welke?
Net als Geert Wilders had Pim Fortuyn een grote weerzin (om niet te zeggen haat) tegen het establishment, maar die combineerde hij met een scherpe en oorspronkelijke analyse van de Nederlandse samenleving. Dat was zijn kracht.
In Amerika kennen ze de policy wonk, de politicus die alles over het beleid weet, op de meest uiteenlopende gebieden. Oud beleid, nieuw beleid, mogelijk beleid, verworpen beleid, alles. Bill Clinton gold als policy wonk. Klassiek Nederlands voorbeeld: Ad Melkert. Dat policy wonk Melkert in debatten regelmatig niet terug had van de analyses van Fortuyn, bewijst dat Fortuyn vaak precies wist hoe het zat, beter dan veel Haagse politici, al was het maar omdat hij voortdurend door het land trok met lezingen en in discussie ging met burgers over lokale en minder lokale problemen, iets dat Haagse politici sinds 2002 dus ook koortsachtig doen.
(Dat neemt overigens niet weg dat Fortuyn beter geen premier had kunnen worden. Iemand die in talkshows vrolijk over de smaak van sperma en zijn capriolen in dark rooms en spreekt, staat bij het aanvaarden van een (eerste-)ministerschap voor de keuze: of daar gewoon mee doorgaan, of er abrubt mee ophouden en nooit meer op terugkomen. In een moderne mediacratie is geen van beide realiseerbaar.)
Maar ik had het over Wilders.
‘Als Geert Wilders genoeg mensen om zich heen weet te verzamelen die wat langer doorgeleerd hebben, is voor hem een reële politieke toekomst weggelegd,’ schreef ik in maart 2005, na verschijning van Wilders’ ‘Onafhankelijkheidsverklaring’ – lees beginselprogam. Een maand later keerde Bart-Jan Spruyt, de zwaarste (zo niet enige) intellectueel aan zijn zijde hem de rug toe, en het afglijden richting zinloos verbaal geweld nam een aanvang.
Wilders zegt nu dat hij wordt ‘gedemoniseerd’. Maar laten we niet vergeten dat ‘demoniseren’ niet per definitie verkeerd is. Het gaat er niet om dat je mensen niet moet demoniseren, maar dat je ze niet onterecht moet demoniseren.
Reacties
Eén reacties to “5 december 2007 13.17 uur”
Laat een bericht achter
Fijn leesvoer, Jan. En ik kan eigenlijk niets anders doen dan me er volmondig bij aansluiten. Dat is misschien wat saai, maar zo is het nou eenmaal.