Merry (dio)X-mas
Geplaatst op december 15, 2007 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
Kerstmis is een Co2-orgie. De smeltende ijskappen, het uitdijende gat in de ozonlaag, waarschijnlijk komt het allemaal door Kerstmis.
Misschien is het een kwestie van één keer de juiste glimp opvangen van het gezicht van vader kerstmis, ik weet het niet, maar dit jaar weet de kerststemming wel vat op me te krijgen. Hoe kan ik dit kerstgevoel op een persoonlijke, authentieke manier vormgeven? Zal ik een Kerstmankostuum huren en bij vrienden een leuke kerstattentie gaan bezorgen? Onverwacht aanbellen met glühwein en een lied? Deck the halls with boughs of Holly, yoho!
Het wordt een feest! We gaan met het hele gezin naar Fanny och Alexander kijken. Ja, dat wordt genieten. We kopen een zo groot mogelijke boom, halen álle lampjes tevoorschijn die we in de loop der jaren gekocht hebben, een stuk of driehonderd, schat ik, en hangen ze er allemaal in. En laat ik niet vergeten haardhout in te slaan, flink veel, zodat de open haard de hele dag gezellig kan branden. En we eten een klassiek, traditioneel kerstgerecht. Gans! Nee, we roosteren een speenvarken, te groot voor de oven, zodat het buiten moet, boven een open vuur, in de tuin, met dikke jassen aan en mutsen op. Ik zag het helemaal voor me.
Maar plots was het uit met de voorpret. Afgezaagde bomen, elektrisch licht, haardvuren, kaarsen en waxinelichtjes, wat hebben al deze ingrediënten van een gezellig kerst met elkaar gemeen? Juist: Co2! En dan heb ik al het extra autoverkeer dat aan de kerstviering te pas komt – oma halen, oma brengen, even borrelen bij die, even naar de kerstmarkt daar – nog niet eens meegerekend. En ook zwijg ik dan nog van de copieuze vleesmaaltijden, want zoals bekend draagt de consumptie van vlees eveneens sterk bij aan het broeikaskeffect. (Ik vermoed omdat dieren winden laten, en planten niet). Of de gigantische cadeautjesberg, veelal frivole hebbedingetjes die al snel weer in de afvalcyclus terecht komen en dus een relatief grote carbon footprint hebben, zoals dat in het Algores heet. Welbeschouwd is Kerstmis één grote Co2-orgie! Haal de kooldioxide uit Kerstmis en je houdt weinig meer over dan een doodgewone doordeweekse dag.
De smeltende ijskappen, het uitdijende gat in de ozonlaag, het zou wel eens allemaal door Kerstmis kunnen komen, de belangrijkste feestdag van de westerse beschaving. Schaf Kerstmis af en Kyoto wordt alsnog in één klap gehaald, plus, vermoed ik, een aardig beginnetje van Bali. Vrede op aarde, in de menschen een welbehagen – allemaal leuk en aardig, maar ‘t is de pest voor de planeet.
Ik denk dat ze in Oslo íets langer hadden moeten doordenken voor ze Al Gore de Nobelprijs voor de vrede gaven.
Reacties
Laat een bericht achter