Peter R. De Vries Tunnel
Geplaatst op februari 4, 2008 | Gearchiveerd onder Geen categorie | 1 Reactie
In 1984 werd de 21-jarige Zaanse Sandra van Raalten op gruwelijke wijze vermoord in de paskamer van haar eigen boetiek in Zaandam. Een klant vond haar daar, vastgebonden, met afgesneden keel, in een plas bloed. Na anderhalf jaar vruchteloos politieonderzoek werd de zaak gesloten. Weer anderhalf jaar later werd de zaak heropendop grond van nieuwe gegevens, die in de richting wezen van de Zaanse rijwielhersteller Van Zaane, een vriend van Sandra van Raalte. Van Zane ontkende in alle toonaarden en produceerde een alibi, maar werd uiteindelijk toch veroordeeld. De echte dader bevond zich intussen onder handbereik, maar zelfs toen die zich bij de politie meldde als getuige, werd hij niet als verdachte aangemerkt. Van Zaane ging achter de tralies, maar werd door het Hooggerechtshof uiteindelijk toch vrijgesproken, al heeft het onderzoeksteam altijd volgehouden, ook in het openbaar, dat hij de dader was. Zestien jaar na de moord toonde nieuw DNA-onderzoek aan wie de ware dader was, die inmiddels niet meer leefde.
Peter R. de Vries noemde de Paskamermoord in 2003 een klassiek voorbeeld van ´tunnelvisie,´ – rechercheurs raken zo overtuigd van iemands schuld dat informatie die in een andere richting wijst niet meer tot ze doordringt en de ‘gekozen’ verdachte wordt veroordeeld. Ook in de Puttense Moorzaak en de Schiedamse Paskamermoord was volgens De Vries sprake van politionele tunnelvisie. Net als in de Deventer Moordzaak, zij het andersom. Daar is het volgens De Vries niet justitie die oogkleppen draagt, maar de vrienden van Ernst L., aangevoerd door Maurice de Hond, die beweren dat hij onschuldig is. Op zijn website formuleert De Vries het zo: ‘Eerder durfde ik niet te zeggen of L. nu schuldig was of niet. Die helderheid kan ik nu wel verschaffen. Op basis van het voorliggende bewijs is (—) de enige juiste uitspraak gedaan: een veroordeling.’
Die helderheid kan ik nu wel verschaffen.
Justitie en de vrienden van Ernst Louwes zijn verwikkeld in een jarenlang dispuut, forensisch onderzoekers van naam en faam breken zich het hoofd en komen met tegenstrijdige bevindingen, maar gelukkig, Peter R. de Vries ‘verschaft helderheid.’
Peter R. de Vries, voor al uw levensvragen.
Van een misdaadverslaggever die zo gebrand is op ‘tunnelvisie’ zou je hopen dat hij zelf wél zoveel mogelijk een open mind houdt, zich toelegt op waarheidsvinding en het oordeel over de feiten aan de rechter overlaat, maar zelf is Peter R. dus net zo goed vatbaar voor het virus. Die helderheid kan ik nu wel verschaffen – dat zijn woorden van iemand die zich rechercheur, officier van justitie en rechter in één waant. Volgens sommige rechtskundigen is ‘tunnelvisie’ eigenlijk alleen maar een ander woord voor de manier waarop rechercheurs nu eenmaal te werk gaan en die in negen van de tien gevallen wél de juiste dader oplevert. ‘De politie heeft altijd zo gewerkt,’ zei de psychologe Jannie van der Sleen, docente aan het Instituut voor Criminaliteitsbeheersing en Recherchekunde (ICR) toen de Paskamermoord definitief werd opgelost, ‘het verschil is dat de afgelopen jaren de media hier meer op focussen.’ De media, lees onder andere Peter R. de Vries. Die wat dit betreft dus met twee maten meet: je hebt speurders met tunnelvisie en je hebt Peter R. de Vries.
In de zaak Natalee Holloway zie je het ook. Dat Joran van der Sloot verantwoordelijk is voor haar verdwijning staat voor de Vries al lang en breed vast, bleek ook nog eens tijdens de Pauw en Witteman-uitzending die eindigde met het rode-wijnincident. Waarom zou hij überhaupt naar van der Sloot luisteren, zei hij, als hij toch altijd loog? Als je zoiets gedaan hebt, en vervolgens ga je daar op internet Photoshop-grappen over maken, dan deug je toch niet? Als je niets te verbergen hebt, waarom zwijg je dan tegenover Justitie, wilde hij weten, terwijl hij als geen ander vertrouwd is met zaken waarin rechercheurs net zo lang aan verklaringen sleutelden tot ze een ‘bekentenis’ hebben, zoals in zijn eigen cause celebre, de Puttense Moordzaak. Van der Sloot’s ouders werpen in die uitzending op een gegeven moment een aantal andere aspecten van de zaak op waarnaar de Arubaanse justitie vreemd genoeg geen onderzoek heeft gedaan, met name de achtergronden van Natalee Holloway zelf, eventueel druggebruik, relaties, motieven om weg te lopen, enzovoorts. De Vries kijkt verveeld opzij, ten teken dat ze ook hem totaal niet interesseren. Hij weet al lang hoe het zit, terwijl Jorans video-‘bekentenis’ dan nog moet worden uitgesproken.
Misschien is ‘tunnelvisie’ inherent aan goed recherchewerk, maar juistite die manier van werken verwijten terwijl je zelf in wezen niet anders opereert, is hypocriet. Of je de zaak nu ‘oplost’ of niet.
Reacties
Eén reacties to “Peter R. De Vries Tunnel”
Laat een bericht achter
Op eenvoudig en vrijblijvend verzoek sturen wij u graag gratis onze berichten.
Groetjes.
BM