Trends In Sports
Geplaatst op juli 28, 2008 | Gearchiveerd onder Geen categorie | 2 Reacties
– Welkom allemaal bij Studio Zomersport, onze laatste uitzending vanuit Combilgny Des Fureurs, dit heerlijke dorpje op het Plateau Central, dat de afgelopen twee weken, dat mag ik geloof ik wel zeggen, een beetje ons tweede thuis is geworden, niet in de laatste plaats dankzij de fantastische, ja, ik zou haast zeggen ónfranse gastvrijheid van de geweldige mensen hier. De Olympische Spelen moeten natuurlijk nog beginnen, maar we hebben het EK, Wimbledon en de Tour de France gehad, dus het leek ons aardig om vanavond alvast eens voorlopig terug te blikken op deze sportzomer, en dat doen we met Cammy Vermatten, chef sport van De Standaard en een veteraan in de sportjournalistiek zo langzamerhand, met Driek Derksen, schrijver/dichter, van onder andere de, ik zou haast zeggen legendárische bundels De Spelersbushalte en De Voetbaljurk, en met Michael Paycheck, oud-tennisinternational en tegenwoordig directeur van het Stolychnaya Open. En ook nog, dat vergat ik haast, talentscout voor Ibraham Alexandrovits, de Russische olie-garch die de internationale sportwereld onlang versteld deed staan toen hij Wimbledon kocht. Heren, welkom. En we hebben straks, ja, dat is héél bijzonder, we hebben straks ook nog live muziek, want we hebben, ja, daar zij we heel trots op, enfin, die naam houdt u nog even tegoed. Cammy, misschien mag ik met jou beginnen, als nestor van dit gezelschap. Het EK, wat vond je ervan?
– Nou weet je Lars, wat je eigenlijk ziet is dat we met het voetbal in een overgangsperiode zitten. Dat team van Spanje, als je dat vergelijkt met de generatie van een Caragillio, een Ferero, een Guadelagadver, maar ook een trainer als Felipe Savon, daar steekt dit Spanje van nu toch wat bleekjes bij af. Degelijke spelers, harde werkers, maar een beetje grijs, een beetje saai. Niet die unieke klasse van een Gazpacho, ik noem maar wat. Terwijl er in het Spaanse voetbal wel weer een heleboel fantastisch talent aan zit te komen. Een Tito Pupa, die nieuwe spits van Salamanca, die jongen is, hoe oud, veertien, vijftien? En dan al zó goed spelen! En dat zie je eigenlijk overal in het Europese voetbal. Bij ons ook. Ik denk dat Marco van Basten toch een soort tussenpaus zal blijken te zijn.
– Hij is toch ook al weg als bondscoach?
– Kijk, dat bedoel ik.
– Maar wat ik dan niet begrijp, en dat is misschien een beetje ouderwets van mij, maar ik denk dan: ze zijn wél de beste. Daar gaat het toch om?
– Jawel, jawel, maar het is mij allemaal een beetje te, ja hoe zeg je dat, een beetje té.
– Michael Paycheck?
– Ja, ‘t is waar ja. Ze kleuren natuurlijk wel heel erg binnen de lijntjes.
– Hoe ligt dat in het tennis?
-Nou ja, het internationale toptennis zit duidelijk in een impasse. Een Lederer, een Babbal, maar ook de zusjes Jackson, het zijn natuurlijk uitstekende spelers, daar gaat niks van af, maar je vraagt je af of ze ooit die icoon-achtige status van een Haggissy of een Mekkenroth zullen bereiken, en dat denk ik dan toch niet.
– Grijze muizen die op de winkel passen?
– Toch een tussengeneratie, denk ik. Want bij de jeugd zie je dus echt weer spelers opkomen waarvan je denkt, dat zou een toekomstige Smjörn kunnen zijn.
– Maar toch, zo’n Lederer, dat is toch gewoon de beste tennisser die we ooit gezien hebben?
– Ja wel, maar het is net als wat Cammy daarnet zei, een sporter moet ook weer niet té goed zijn. Begrijp je?
– Wil ik toch even naar jou, Driek Derksen, niet alleen voetbalfanaat maar ook tourverslaafde, ik denk aan de schitterende bundel Vliegwielrennen, met het legendarische gedicht de Kotsbidon, naar mijn bescheiden smaak het mooiste wielergedicht aller tijden. Driek, deze tour, Coño Alape, een terechte winnaar?
– Ja, dat wel. Ik bedoel, hij lag vóór. Je kunt moeilijk iemand met drie minuten achterstand tot winnaar uitroepen, maar…
– Ja! Hahaha! Maar?
– Ja, nou ja, in zoverre, kijk, als je Alape vergelijkt met renners als Nordstrom, of desnoods met onze eigen Erik Bokking, dan is Alape is natuurlijk vooral een brave huisvader met aanleg voor fietsen.
– Oké. En toch begrijp ik het niet. Ik bedoel, die man rijdt een kleine vierduizend kilometer met een gemiddelde snelheid van 37 kilometer per uur! Hij is de snelste!
– Jawel, maar hij was natuurlijk niet de smaakmaker van het peloton.
-Dus, heren, samenvattend, Het EK, Wimbledon, de Tour, het was…?
– Tja…
– Toch toch allemaal een beetje, hoe zeg je dat…
– Flets.
– Ja, inderdaad, fléts.
– Perfecte spelers, perfecte rijders, perfecte conditie, perfecte techniek, maar…
– Ja, dat was toch het mooie van een Cuccaracha.
– Of een Bombini.
– Of een Heidegger.
– Die waren gewoon…
– Ja, sléchter, eigenlijk.
– Precies.
– Ik denk dat het wachten is op een nieuwe generatie.
– Goed. Wordt ongetwijfeld vervolgd. Ik had het u beloofd, dames en heren, en nu het is dan zover. We hebben muziek, live-muziek, en wie is dat dan, die voor ons gaat zingen? De kleine grote man uit Venray, onze eigen Muus Geeuwes!
Reacties
2 Reacties to “Trends In Sports”
Laat een bericht achter
Ik vind hem weer erg goed.
beste bram buitenbrouwer,
wat zou de sportjournalistiek zijn zonder cliché’s? Koen Verhoeff, wie is er niet groot mee geworden? “In de bomvolle Rotterdamse kjuip, staat de klassieker tussen de club uit Rotterdam-zuid, de club van de opgerolde hemdsmouwen, tegen de aartsrivaal uit de hoofdstad, de club van bontjassen en sigaren, op het punt te beginnen, dames en heren.
Ik groet U hartelijks en heb vanzelfsprekend weer buitengewoon genoten van uw stukje, heer ballenbijter. Met de beste sportgroeten,
Warm Bazelaar.