De NEE-sticker
Geplaatst op augustus 6, 2008 | Gearchiveerd onder Geen categorie | 3 Reacties
– Zeg.
– Hm?
– Wist jij dat een complete houten zoldertrap maar 89 euro kost?
– Eh, nee.
– Compleet met raveelbak.– Raveelbak, wat is dat?
– Geen idee. Maar het zit erbij. En dat voor 89 euro.
– Goh.
– Of een bokwiel.
– Wat is dat?
– Search me. Twee euro vijftien. Al dan niet met clickrail.
– …
– Of de stortdouche, ook zwaar afgeprijsd. Vreemd woord eigenlijk. Douche betekent stortbad, dus onder de stortdouche neem je een stortstortbad.
– En ze bedoelen niet de douche, neem ik aan, maar de douchekóp.
– Juist. Stortstortbadsproeikop, staat daar dus eigenlijk. Je kunt natuurlijk ook een nostalgische douchekop nemen. Wat zou dat zijn?
– Een kop die halverwege je douche ineens over vroeger begint?
– Zoiets, denk ik. Of deze kast met geïntegreerde kooflijst, ook niet duur. Verkrijgbaar met decorgelijke plint.
– Wow.
– De wasmachinedrogerrand is trouwens ook in de aanbieding. Met schuifpaneel.
– Hebben we dat nodig?
– Nee joh. Ik maak je gewoon even deelachtig aan mijn fascinerende lectuur. Of het overgangsprofiel, enig idee wat dat is?
– Een profiel voor vrouwen in de overgang? Zoals je ook traphekjes hebt voor kleuters?
– t Is inderdaad een soort lat, ja, dus dat zou kunnen. Misschien wel handig bij een heidemat.
– Een wat?
– Een heidemat. Dat is óf een mat voor op de heide, of een mat ván heide. Heide, zou je daar een mat van kunnen maken?
– Ze maken t-shirts van brandnetel tegenwoordig, dus ik sta nergens meer van te kijken.
– Je heb toch niet toevallig een zwarespullendoos nodig hè?
– Nee, hoezo?
– Zijn in de aanbieding.
– Zeg, trouwens, die folders, hoe komen die hier? Wij hebben toch een NEE-sticker op de brievenbus?
– Eh ja, dat wil zeggen, die viel eraf, laatst. Weet je nog, toen de brievenbus helemaal ondergepoept was door een reiger? Toen ik hem gehogedrukreinigd heb? NEE-sticker weg.
– Dan plak je er toch een nieuwe op? Ze liggen in het laatje.
– Oké, zal ik doen. Maar eh…
– Wat?
– Ik miste ze eigenlijk ook wel een beetje.
– Wat?
– Die folders. Al die producten die ze verzinnen. ‘t Is toch een soort kunst.
– Ach ja, ieder zijn kunstgevoel. Muurverf, dat hebben we nodig, voor de toilet boven.
– Ja hoor, ook in de aanbieding.
– Welke kleur?
– Azuurst.
– Azuur, bedoel je.
– Nee, azuurst. Azuur, azuurder, azuurst, begrijp je? Dat bedoel ik, dat is toch bijna poëzie?
– Hmm. Geen andere kleuren?
– Ja, geelst. Of paarst.
– Geen wit?
– Nee, geen witst. Misschien volgende week. Zal ik nog even wachten met die NEE-sticker?
Reacties
3 Reacties to “De NEE-sticker”
Laat een bericht achter
Hedenland
– Zeg.
– Hm?
– Heb je Hedenland van deze week gelezen?
– Wat voor land?
– Hedenland, die column van Jan Kuitenbrouwer in Trouw.
– Kuitenbrouwer? Wie is dat?
– Je weet wel die man met die grote bril die zo leuk schrijft.
– Hnk? Leuk schrijft? Wat dan?
– Nou, Turbotaal en dat soort snelle boekjes over trends in taal. En columns in allerlei bladen. Waaronder dus in ons ochtendblad. Eens in de week, geloof ik.
– Oh, ik geloof dat me iets gaat dagen. Nee, die sla ik altijd over, trekt me totaal niet aan. Wat is er dan mee?
– Nou laat maar.
– Nee, nu moet je ’t zeggen. Nú heb je m’n onverdeelde aandacht.
– Ik vind ze zo flauw tegenwoordig.
– Wie?
– Die stukjes dus, van die Kuitenbrouwer.
– Waarom?
– Nou, hij gebruikt zo’n oubollige stijl uit de jaren 60. Dan voert hij een zogenaamd gesprek met z’n partner, waarin hij o-zo-geestig iets aan de kaak stelt. En die dialoog is dan zijn column.
– Wat is daar mis mee dan? Het is toch gewoon een stijlfiguur. Dat deed Scarmiggelt ook al.
– Carmiggelt heet hij.
– Weet ik ook wel. Maar ik noem hem Scarmiggelt. Dat stond altijd op zijn boekjes: S. Carmiggelt en dan las ik ‘scarmiggelt’.
– In ieder geval bewijst jouw associatie wel hoe oubollig het is – een stijlfiguur van Carmiggelt gebruiken.
– Wat een onzin, talloze stukjesschrijvers gebruiken dat. Bovendien is Scarmiggelt geen slecht voorbeeld voor een columnist.
– Het hangt er wel van af hoe je zo’n goed voorbeeld navolgt. In ieder geval vind ik ’t niks.
– Dan lees je ze toch niet? Doe ik ook niet.
– Nee, dat vind ik te makkelijk. Het irriteert me gewoon. Dit is geloof al de derde keer dit jaar dat zo’n “leuk” gesprekje met zijn vrouw voert.
– Wij hebben dat soort gesprekjes, die jij zo “leuk” vindt wel vaker dan drie keer per jaar hoor. En trouwens als ‘t je niet bevalt dan schrijf je toch een ingezonden brief?
– Dat doe ik.
Een nostalgische douche kop is een douche kop waar vers leidingwater naar toe stroomt vanuit de HR ketel, en een muf miezerig kil ouderwets(lees nostalgisch) straaltje uit komt, om af en toe plots even ijskoud te worden afgewisseld met veel te heet.
Echt zonder de verworvenheden van de moderne tijd, eigenlijk wordt de nostalgische douche kop het beste gevuld door een leining vanaf het dak waar een onderbetaalde kinderarbeidende uit een lage lonen land emmers regenwater met de hand in giet, dat is pas nostalgie.
Bart
Geachte heer Kuitenbrouwer,
Wat moet de gemeente ondernemen naar zijn burgers toe i.v.m. een pedofiel die in een kinder(rijk) woonwijk komt wonen?
En moet dit niet altijd bekend zijn en/of worden?
Moet klimaat van scholen niet geprojecteerd worden in het handhavingsbeleid?(geen prioriteit gemeente,s)
In afwachting van uw reactie
Met vriendelijke groet,
Jan Beltman