Het Groene Gat
Geplaatst op maart 21, 2009 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
-Hallo lieve luisteraars, daar zijn we dan weer met Eén Op Twee, van drie tot vier op Radio Vijf, sinds kort dus van zes tot zeven op Acht. Mijn naam is Tanja Boljé en naast mij zit zoals altijd Tjerk van den Nachgtkaerschenmaecker. Tjerk, wat gaan we doen?
– Ja Tanja, we hebben het over de crisis vanmiddag, en dan zult u vragen wélke crisis dan? De energiecrisis, de klimaatcrisis, de voedselcrisis, de watercrisis of de kredietcrisis?
– Ja, want het is langzamerhand bijna niet meer bij te houden zoveel crisici als we op het moment hebben!
– Sorry, Tanja, crisici?
– Ja, één crisis, twee crises een heleboel crisici, zo zeg je dat toch?
– Interessant, maar ga verder.
– Vanmiddag hebben we het dus over alle crisici tegelíjk, want samen vormen die één grote crisis, althans volgens Buko de Poef, eredoctor aan de Universiteit van Oaxaca, en oprichter en voorzitter van Stichting De Groene Krent.
-En die is vanmiddag onze gast. Welkom meneer De Poef.
– Dank u.
– Eerst even over uw Stichting. De Groene Krent, vanwaar die naam?
– U herinnert zich misschien nog De Vrekkenkrant, uit de jaren tachtig, die is later samengegaan met De Krent, dat is toen De Krentenkrant geworden, en die is later weer gefuseerd met De Groene Aarde, en zo is dus eigenlijk Stichting De Groene Krent ontstaan.
– Juist. En u beweert dus dat de energie- en de voedsel- en de water- en de klimaat- en de kredietcrisis, dat dat één en dezelfde crisis is.
– Ja, en dat is namelijk de consumptiecrisis. Er zit een gat in onze hand, in de ozonlaag én in de begroting, en dat is natuurlijk geen toeval. Olie, obesitas, opties, het hangt allemaal samen.
-Eén groot gat.
-Precies.
-Een zwart gat?
-Zo pessimistisch zou ik niet willen zijn. nee, ik zou eerder zeggen: een groen gat. Maar het is dus een gat dat uit meerdere gaten bestaat, zeg maar.
– Juist. En de vraag is: hoe dichten we dat?
– Ja, nou, daar gaat De Groene Krent dus over. Wat je daar als gewone consument aan kunt doen.
– Noemt u eens iets?
– Och, er zijn zoveel mogelijkheden. Ga samen onder de douche, scheelt water. Leer braille, kun je ‘s avonds in het donker lezen. Als je toch in de auto zit, pof je aardappels vast in alufolie onder de motorkap. Eet vervolgens in de garage, dan benut de restwarme van de motor ook nog. Stop de schoorsteen dicht, dan hou je de warmte binnen. Gebruik wat vaker de open haard… echt, er zijn enorm veel mogelijkheden.
– En eens per week een maaltijd van uitsluitend van bonusaanbiedingen, las ik.
– Ja, dat is dan weer een goede mogelijkheid om de uitgaven te beperken.
– Maar ja, je moet maar net iets lekkers van weten te maken met mango, kwark en kippenmaagjes!
– Dat is zo. Het is een omschakeling, en de ene keer heb je meer geluk dan de andere. Wij hadden gisteren gele vla met rösti en shoarma, heel, eh, verrassend. Plus je eet voor achtenvijftig eurocent per man.
– Jullie hebben ook een suggestie voor het afvalprobleem, begrijp ik.
– Ja. Wij produceren veel te veel afval. Daardoor gebruiken we te veel grondstoffen, al dat afval moet vervolgens ook weer verbrand worden, waardoor we weer CO2 uitstoten, dus dan ben je ook weer op verschillende niveaus verkeerd bezig. Een groot deel van dat afval is karton, dus, zeggen wij, zit iets in karton, eet dan ook de verpakking op.
– Huh?
– Ja karton wordt gemaakt van stro, dat is gewoon voedsel. Denk aan de koeien. Dan werk je aan de afvalproductie, aan de CO2-uitstoot én aan de voedselbehoefte.
– Goh ja, dat zijn wel grensverleggende ideeën, ja.
– Zeg dat wel, Tjerk. Nog andere dingen?
– En we zouden dus eigenlijk in de tuin moeten poepen.
– Getver!
– Ja, het klinkt misschien vreemd, maar onze vakgroep, op de Universiteit van Oaxaca , heeft uitgerekend dat als we allemaal in de tuin zouden poepen, we bijna dértig procent minder water zouden verbruiken! Plus de planten zouden sneller groeien, zo wordt er dus ook weer meer CO2 geabsorbeerd, plus de vraag naar kunstmest neemt af, wat weer goed voor de derde wereld is, want die kunnen het haast niet meer betalen, en met een lagere waterrekening doe je dus ook weer wat voor dat huishoudboekje. Zo werk je dus op verschillende niveau’s, tegelijk, aan dat groene gat. En die kant moet het op.
– Goh, nou, reuze interessant.
– Hartelijk dank. Wij spraken met Buko de Poef, eredoctor aan de Universiteit van Oaxaca, en oprichter en voorzitter van Stichting De Groene Krent. U luistert nog steeds Eén Op Twee, van drie tot vier op Radio Vijf, sinds kort dus van zes tot zeven op Acht.
– Wordt u ook zo draaierig op rotondes? Zo meteen wat u eraan kunt doen.
– Maar nu eerst: muziek! Van het album Crisis, what crisis?, dit is Supertramp met Poor Boy!
Reacties
Laat een bericht achter