Dinsdag 25 augustus 20.20
Geplaatst op augustus 25, 2009 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | 2 Reacties
De zaak Laura Dekker blijft de gemoederen bezighouden. In K&B van gisteravond zat de advocaat van de familie. Als zijn 13-jarige dochter kon zeilen zou hij haar ook laten gaan, sprak de jurist glazig, als de verse bekeerling van een sekte. Wat is er in vredesnaam met die mensen aan de hand? Begrijpen ze niet dat een dergelijke obsessie bij een kind van die leeftijd een vorm van pathologie is.
Het alsmaar herhaalde argument is: ja, maar zíj wil het. Maar daar gaat het helemaal niet om. Als er in het hoofd van een 13-jarig meisje eenmaal zó’n idioot plan zit, heb je als ouder al heel veel fout gedaan. Een kleuter van zes wíl die pan op het fornuis van dichtbij bekijken.
‘Mevrouw, u stond erbij terwijl uw zoontje zes liter kokende kippensoep over zich uitstortte?’
‘Ja, edelachtbare, hij wilde het zelf. ‘
Maar het is zoals de onvolprezen kinderpsychologe Martine Delfoss zegt: in de moderne opvoeding draait alles om het ego van het kind. Stel een kind nooit grenzen en je creëert een monster. Hoezeer ik Ohpra Winfrey ook bewonder, zij en al die andere selfhelp goeroes zouden eens moeten ophouden met het uitventen van die ziekelijke fictie dat je alles kunt bereiken als je het maar écht wílt. Dat is een domme, simplistische omkering. Mensen die veel bereikten wílden dat heel graag, ja, maar dat betekent niet dat iets heel graag willen een garantie is dat het ook lukt.
Regelmaat, genoeg slaap en veel sociaal contact, dat is wat pubers nodig hebben, als ik de vele publicaties over het puberbrein van de laatste tijd goed samenvat. Precies de zaken die dit kind de komende twee jaar zal missen, net als zij de pubertijd in gaat, alleen op de oceaan. Wij hebben een dochter van 16. Een verstandig, evenwichtig en goed georganiseerd kind. Dat is zij altijd geweest, op een korte periode na. Aan het begin van haar veertiende, precies de leeftijd van Laura Dekker als zij volgens plan vertrekt, toen ze even helemaal van slag was, het overzicht op school verloor, om de kleinste dingen in paniek raakte, enzovoorts. Inmiddels is dat weer voorbij, en onze conclusie was achteraf dat dit de start van haar puberteit moet zijn geweest. Maar het was even alle hens aan dek om haar op koers te houden, vooral voor haar moeder.Laura staat daar straks alleen voor.
Het klinkt misschien banaal, maar een kind is een project en voor dat project staat ongeveer achttien jaar. Er kan een kink in de kabel komen (echtscheiding, andere problemen) en die hoeft niet catastrofaal uit te pakken, maar hier speelt geen overmacht. In de beschouwingen naar aanleiding van de rechtszaak over een eventuele ontheffing uit de ouderlijke macht wordt een principieel verschil aangevoerd tussen zaken van verwaarlozing of mishandeling en dit geval van vrijwilligheid en wederzijdse instemming, maar dat verschil zie ik niet. Als je er maar vroeg genoeg me begint kun je een kind alles laten willen. Er zijn genoeg andere voorbeelden te geven van kindermishandeling waar het slachtoffer mee instemde, om geen grievende vergelijkingen te maken zal ik ze hier niet noemen, maar als je het maar systematisch aanpakt kun je een kind alles laten doen en alles laten ‘willen’.
Die huisvriend bij K&B zei op een gegeven moment: ‘Laura heeft de kans om een fantastisch rolemodel voor de maatschappij te worden.’ Interessant. Is een rolmodel worden tegenwoordig een ambitie inzichzelf? Dat je voor anderen een rolomodel bent, is dat niet eigenlijk een bijkomstigheid van iets anders dat je doet, heel goed dansen, vioolspelen of voetballen, bijvoorbeeld? Is dat de droom van een dertienjarige, of de agenda van een sportief-commerciële projectontwikkelaar?
De zusjes Williams, Beyonce Knowles, Michael Jackson, het valt niet meer uit te maken wie het ‘wilde’, zijzelf of hun geobsedeerde ouders. Het verschil is alleen dat er hier direct levensgevaar in het spel is. Maar ja, als je jezelf wijsmaakt dat jij dat kind niets wijsmaakt, hoef je je ook niet schuldig te voelen als het slecht afloopt.
‘Ze wou het zelf.’
Niet huisvrienden en advocaten moeten verantwoording over dit plan afleggen,maar de oudersvan Laura Dekker zelf. Dat zij zich schuil houden geeft te denken.
Reacties
2 Reacties to “Dinsdag 25 augustus 20.20”
Laat een bericht achter
Saai, maar ik onderschrijf dit geheel. Ook uw reactie op het rancuneuze, gefrustreerde artikel van Jan Zandbergen bevalt mij zeer.
Dat HP/de Tijd daar een kaskraker mee heeft mag hopelijk niet betekenen dat dit soort blvd-journalistiek gewoonte wordt.
‘Ze wou het zelf’! Natuurlijk, de zwakste schakel in de redenatie. Logisch dat daar nu door tegenstanders vingers op de niet open wond gelegd wordt.
Laura Dekker is door deskundigen psychologisch doorgrond. Het ‘vrijgeven’ nu op 16 jarige leeftijd geeft m.i. aan dat Laura een stabiel persoon is die buiten het feit dat het een langgekoesterde droom is een dergelijke ontdekkingsreis aan kan. Iedereen heeft zijn eigen ontwikkelingscurve. IDit vereist voor mij nul uitslag op de schaal van ‘moedige uitspraken’ om te stellen dat Laura – observeer en luister naar haar ratio – veel verder is als de gemiddelde 16-jarige puber.
Leg alle valse vooroordelen en vooringenomenheid af en vergelijk niet eigen ervaringen/kinderen. Laten we Laura juist steunen met die grote droom die ze heeft. Denk positief!
Give the girl a break.