De Voormalige Non-Bondscoach (uit Trouw, juni 2006)
Geplaatst op november 22, 2011 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | Comments Off on De Voormalige Non-Bondscoach (uit Trouw, juni 2006)
Wanneer zegt niemand in Nederland nou eens hardop wat we allemaal al heel lang weten, maar om een of andere reden niet onder ogen willen zien, namelijk dat Johan Cruyff gewoon een zeikerd is?
Laten we het gewoon onder ogen zien. Je kunt toch een briljante voetballer én een eikel zijn?
Nu heeft Rita Verdonk het weer gedaan! Door Kalou niet te naturaliseren! De ‘doorgroei’ van Oranje heeft hierdoor geen ‘extra impuls’ gekregen en daardoor werd ‘ons landsbelang’ geschaad’. Nee serieus, dat schrijft hij, in de Telegraaf van gisteren. Is er nou niemand in die man zijn omgeving die tegen hem durft te zeggen dat dat een domme, laag bij de grondse opmerking is? Zelfs een Telegraaf-columnist onwaardig, laat stáán een nationale voetbalvedette?
Je vraagt je af waarom Cruijff eigenlijk altijd zo schamper doet over politici. Qua draaien, jokken en humbug verkopen kunnen ze in den Haag nog wat van hem leren! Oranje is ‘volop in ontwikkeling’, schrijft hij. Het elftal heeft ‘maximaal gepresteerd’! Geef toch gewoon toe dat het mislukt is, luilebol! Of hou je mond, maar alsjeblieft, wees een vent. Misschien moet Cruijff het woord ‘sportief’ eens opzoeken in het woordenboek.
‘Doorgroei’!
‘Leerproces’!
Waar was dat wollige vocabulaire toen Hiddink, Van Gaal en Advokaat aan het bewind waren? Of in 1993, for that matter, toen Cruyff zelf gevraagd werd als bondscoach en het lef niet had? Nee, Johan Cruijff machineert liever achter de schermen. Maakt liever stemming in een onfrisse ochtendkrant. En dan, als hij ze eindelijk zo gek heeft een protégé van hem aan te stellen, heeft hij plotseling geen verstand meer van voetbal en komt de rookmachine tevoorschijn.
‘Een team met mogelijkheden.’
Het schijnt dat de RVD een directeur zoekt. Lijkt me eigenlijk wel iets voor Cruijff.
Het ergste is nog dat Nederland erin meegaat. De ene bondscoach kan na een ongelukkige wissel een brandend kruis in zijn voortuin verwachten, de andere wordt na een flagrante wanprestatie naar huis gestuurd en de natie drukt hem snotterend aan de borst. Omdat Johan Cruijff het zegt! Marco valt helemaal niets te verwijten, u moet namelijk weten: de minister van vreemdelingenzaken heeft het gedaan!
Johan Cruijff is een soort uitvergrote versie van die voetbalvader die op zaterdagmiddag langs de lijn staat en iedereen de schuld geeft dat zijn zoontje niet scoort, behalve dat zoontje. Zo’n zeikerd die je het liefst gewoon een oplawaai zou geven.
‘Ja kijk, je zit dus met een situatie, waarin de omstandigheden dus zodanig zijn, dat mijn zoontje dus door de overige spelers, en de coach, en de voorzitter, en de materiaalman, niet te vergeten, dus niet in een dusdanig optimale situatie wordt gebracht, dat hij ken scoren.’
Kan die man niet weg? Met die kromme teksten en dat doorzichtige favoritisme? Dan kan het Nederlandse voetbal zich misschien weer op de kern van de zaak concentreren, in plaats van voortdurend over z’n schouder te moeten kijken of het de voormalige non-bondscoach wel bevalt.
‘Het landsbelang’.
Ga je mond uitspoelen!
Misschien is Johan Cruijff het beste dat het Nederlandse voetbal ooit is overkomen, maar hij is zeker slechtste dat het had kunnen overkomen.
Ik ben bang dat we tot na zijn overlijden zullen moeten wachten voor het weer wat wordt met het Nationaal Elftal. Ik wens hem nog vele jaren van goede gezondheid, daar niet van, maar zuiver voetbalcultureel gezien is het verloren tijd.
Of we moeten nú tegen hem opstaan.
Johan! Vierenzeventig! Johan! Achtenzeventig! Johan! Drieënnegentig! Johan! Koest!