De pan is warm en Job staat met de eieren in zijn hand.

Geplaatst op februari 23, 2012 | Gearchiveerd onder NRC HANDELSBLAD, The Semidaily Kuitenbrouwser | Reageer

Juist: Maxime Verhagen is ongeschikt als leider van het CDA omdat hij ‘een rat’ is en Job Cohen is ongeschikt als politiek leider van de PvdA omdat hij ‘te fatsoenlijk’ is. Mag ik het afgelopen kwartaal van het politieke boekjaar zo samenvatten? Misschien is dat wel de belangrijkste les van de jammerlijke deconfiture van Job Cohen: dat ook de politiek wordt geregeerd door krachten die niemand volledig doorgrondt. Maar om Cohens ‘fatsoen’ erbij te halen, dat is echt bulsh*t. Mensen die dat doen zijn als boksers die bont en blauw de ring uitkomen en verklaren dat zij eigenlijk te beschaafd zijn voor de bokssport. Pfffff, slechte verliezer.
Zelf gebruikte Cohen het begrip in zijn afscheidswoord ook weer, de ‘fatsoenlijke samenleving.’ Net als in zijn entreespeech. Geen millimeter vooruitgekomen.
Ik bedoel: was Cohen niet gewoon te lui? Ik herinner me een scene uit de verkiezingscampagne. Cohen ging op bezoek in Brussel bij Barosso. (Ideetje van de campagneleiding: staatsmannen onder elkaar, hier loopt uw toekomstige premier.) Helaas was dat lopen een soort sjokken. Cohen en een medewerker stapten uit de auto en liepen het Europese Parlementsgebouw binnen. De medewerker was druk aan het woord, gesticuleerde links en rechts en Cohen liep met zijn handen op zijn rug naast hem, lichtelijk naar hem toegebogen, jasje open, beleefd luisterend. Burgemeester bezoekt waterzuiveringsinstallatie.
Hij liep als een toerist door zijn eigen verkiezingscampagne.
Als een man met zoveel talent, zoveel brains en zoveel charme er in twee jaar niet in slaagt die partij achter zich te krijgen, dat kan toch eigenlijk alleen betekenen dat hij het niet hard genoeg geprobeerd heeft? ‘Weerstand’ kan nooit een excuus zijn, want hoe meer weerstand je bij zoiets ondervindt, des te noodzakelijker dat er wat gebeurt. Dan maar sterven voor de goede zaak. Wat laat Cohen achter?
‘Het gaat niet om Cohen’s communicatie, de PvdA heeft geen ideeën’, is een veelgehoord commentaar dezer dagen. Maar een politieke partij heeft ideeën net zo min als een kip eieren heeft. Een kip produceert eieren, een politieke partij produceert ideeën, en de top kiest de beste eruit. Natuurlijk heeft de PvdA ideeën, er wordt niet gekózen. Je kunt niet tegen de kiezer zeggen: u moet voor mij kiezen, maar ik kies nergens voor. De kiezer wil iemand die óók kiest. En dan mag je best een vreemde stem hebben, of raar haar, of een spraakgebrek. George Bush jr. was een van de minst eloquente presidenten die Amerika gehad heeft, toch was hij onverslaanbaar voor de welbespraakte Al Gore en John Kerry. Emile Roemer geldt inmiddels als oratorisch genie, maar zo lekker lopen zijn zinnen niet altijd, en ook zijn dictie zou best beter kunnen. Het doet er niet toe, net als Bush heeft hij iets veel belangrijkers: the power of conviction. Daarmee kun je alles: ideeën kiezen, de boodschap brengen en leiding geven.
Een collega vertelde over een televisie-interview dat hij maakte met Wouter Bos, op het partijkantoor. In het daartoe aangewezen kamertje stond ook een kopieerapparaat. Halverwege de opname kwam een medewerkster binnen en begon te kopiëren. Bos verzocht de medewerkster te stoppen. Discussie volgde, met de uitkomst dat de medewerkster haar werk twintig minuten zou uitstellen. Twintig minuten later was de opname nog bezig, maar de medewerkster stapte assertief binnen, wees op haar horloge en begon opnieuw te kopiëren. Dat zij niet even later met een kartonnen doos op straat stond, tekent de huidige toestand van de PvdA: geen leiding. Waarschijnlijk heeft die partij een verschrikkelijke rouwdouwer nodig. Daar zit ook het falen van Job Cohen. Hij ging een omelet maken. Het gas staat aan, de pan is warm en Job staat met de eieren in zijn hand. Al twee jaar.

Reacties

Laat een bericht achter