De middeleeuwen met televisie
Geplaatst op september 7, 2012 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie
‘Gebruiken die debattanten autocue?’ vroeg iemand gisteravond op Twitter tijdens het Carré-debat. ‘Hebben ze een oortje?’ wilde iemand anders weten. Je zou het als leek inderdaad denken. Op een gegeven moment, toen er halverwege een lange reclameonderbreking even werd teruggeschakeld naar het podium, zag je Diederik Samsom hardop zijn volgende tekstje repeteren, als een acteur die een soepspotje oefent.
Nee, de lijsttrekkers hebben geen autocue en geen oortje, maar ze leren hun teksten zo strak uit het hoofd, dat het erop lijkt.
Alexander Pechtold en Mark Rutte zijn er ook goed in, ze doen hun mond open en de woorden rollen eruit als wokkels van een lopende band. Groene knop, rode knop, het gemechaniseerde debat.
Paradoxaal genoeg wordt het zo juist moeilijker je aandacht erbij te houden. Ik installeer me speciaal voor het scherm, met bier, nootjes, iPad en afstandsbediening, maar het kost me vaak moeite om m’n ogen open te houden. Je hoort alleen dát er gepraat wordt, het zou bij wijze van spreken over het opzetten van een tent kunnen gaan.
Samsom: ‘Kijk, om een zuivere rechthoek te krijgen moet je met de hoeken beginnen.’
Pechtold: ‘Ja maar deze haringen zijn krom en we moeten nieuwe elastieken.’
Roemer: ‘Sjongejonge. Als jullie nou gewoon een kratje bier halen, dan doe ik ‘t wel effe.’
Buma: ‘Toe nou mannen, we moeten het sámen doen!’
Rutte: ‘Snel, anders slapen we vannacht buiten. Er zijn hier beren!’
Aan het begin van de campagne had ik nog hoop dat misschien één van die tien debatten over maatschappijvisie en ideologie zou gaan. Ik krijg niet de indruk dat mijn gebed verhoord is. Om te voorkomen dat al te veel tv-kijkers kennismaken met het gedachtegoed van deze kandidaten, is dat onderdeel verbannen naar Buitenhof, en ook daar komen ze maar met moeite los van dat handjevol geijkte dossiers. De monoculturaliteit van de Nederlandse televisie is verpletterend. Alsof er iets in het drinkwater zit op het Mediapark.
Mark Rutte stond zich dinsdagavond ronduit te vervelen. Niemand bedreigt hem, hij kent het kunstje (kost een paar centen, al die NLP-training, maar dan heb je ook wat), dus vooruit, daar gaan we maar weer. Toen Sybrand Buma hem attaqueerde op het €1000,-douceurtje reageerde hij met een schamper lachje. ‘Ach ja, zo’n aanvalletje, dat studeer je dan in voor zo’n debat.’ Zelfs de índruk wekken dat het ergens over ging, was hem te veel moeite. Een standwerkersleugen tegenover Roemer, dit soort hautaine corpsteksten tegen Buma, wat een vlerk hebben wij eigenlijk als premier.
Het effect van dit soort debatten, en de manier waarop ze geanalyseerd worden, is funest voor de politiek. Betrokkenheid, menselijkheid, authenticiteit, spontaniteit, dat wíllen we eigenlijk, en dat zijn precies de eigenschappen die er in de piste van het debatcircus uitgetraind worden. In plaats van politici ruimte en de tijd te geven om zichzelf te zijn en hun verhaal te vertellen, richten we ze af tot feilloze blablamachines en aalgladde leugenverkopers. Net zo lang tot ze in de coulissen als een bionische spreekpop hun regels staan te ratelen.
Een poedel die naast de hoepel springt gaat naar het asiel. Een brabbelaar zonder oneliners? Weg met die vent! En z’n partij erbij! Zoals Sybrand van Haersma Buma allerwegen, ook door een verstandig man als Frits Bolkestein, smalend wordt afgeserveerd als een hopeloos geval, een deerniswekkende figuur, een loser, en zoals men zich haast verkneukelt in zijn wansucces, alsof het zijn gerechte straf is voor dit flagrante falen, het is een onsmakelijk schouwspel. Met Cohen zag je hetzelfde. De defecte spreekpop wordt vervangen door een beter exemplaar, en de kiezers stromen weer toe. Het mediatijdperk – op zo’n moment is het de middeleeuwen met televisie.
Reacties
Eén reacties to “De middeleeuwen met televisie”
Laat een bericht achter
Wat ziet u als de oplossing om de poppenkast te doorbreken die u zo treffend beschrijft? Ik kan wel zeggen dat ik zou willen stemmen op iemand die alleen al weigert naar de DWDD te gaan of mee te doen aan andere uitzendingen waarin alleen maar in soundbites gesproken wordt, maar of dat helpt?