Autoriteit met een kleine ‘a’
Geplaatst op oktober 7, 2014 | Gearchiveerd onder NRC HANDELSBLAD, NRC Next | 1 Reactie
Er was al vroeg een aanwijzing dat het niet goed zat bij de NZa.
Die ‘a’.
Grafisch ontwerpers doen zelden iets zomaar, dus dat die ‘a’ een kleine letter werd, dat zegt iets. Na hun eerste gesprek met de directie reden die ontwerpers terug naar kantoor en zeiden tegen elkaar: ‘Die ‘a’ wordt onderkast.’
‘Ja. Kijken of ze dat accepteren.’
‘En áls ze het accepteren…’
‘Dan is het dus terecht.’
En het werd geaccepteerd, maar wij letten niet op, dus de waarschuwing bleef onopgemerkt.
Autoriteit met een kleine a. Dat is niet ‘ik geef hier leiding’ maar ‘ik mag hier de zaak een beetje coördineren’. Niet ‘zeg, dit moet beter’, maar ‘hoe vind je zélf eigenlijk dat het gaat?’ De ‘straatcoach’ en de ‘buurtregisseur’ in plaats van de wijkagent.
Bij de bestaande wets- en ordehandhavers heb je te maken met traditie en cultuur, oude waarden die je niet zomaar bij het vuil zet, maar als je zo’n dienst uit het niets mag opzetten, heb je vrij spel. En één zo’n traditioneel principe dat bij het opzetten van de Zorgautoriteit dus, ja, laten we zeggen, /minder leidend/ was, is wat we dan vroeger /onkreukbaarheid/ noemden. /On-kreuk-baar-heid/, niet voor niets een ouderwets, archaïsch woord. Iets dat eigenlijk, ja, niet meer /van deze tijd/ is. Begrippen als ‘onafhankelijkheid’ en ‘integriteit’. Dat je je daar dus niet op /blindstaart/, zeg maar, maar dat je werkt /vanuit die relatie/. Die /dialoog/, waarbij je elkaar serieus neemt en samen probeert om tot /een werkbare oplossing/ te komen. Dus niet rigide van hier ligt de grens, niet dat digitale van het is nul of één, maar meer een /kader/. Een open en flexibel kader, waarin je op een productieve wijze tot elkaar komt. Autoriteit met een kleine ‘a’, weet je wel?
Het zou goed zijn als er een grondige autopsie op de NZa gepleegd werd (en liever door de journalistiek dan door een commissie), maar ik durf wel vast te voorspellen wat daarbij op tafel zal komen: de halfverteerde resten van de politieke modegril waaraan wij inmiddels een imposante stoet schandalen en debacles te danken hebben, en die in Den Haag bekend staat onder het omineuze acroniem MDW – Marktwerking, Deregulering en Wetskwaliteit.
Want wat er bij deze autoriteit-met-een-kleine-a allemaal misging, lag dat aan de heren Langejan en Homan? Als je ‘s ochtends in de keukenkast muizenkeutels aantreft, ligt dat dan aan de muizen, of aan degene die dat stuk kaas daar onafgedekt liet staan? Die fout in het logo van de NZa markeert een fout in de blauwdruk van die organisatie als geheel: een gammele keukenkast vol kieren en gaten, waar bederf en ongedierte vrij spel hadden. Een politiekorps met ingebouwde corruptie. ‘De NZa kreeg uiteindelijk veel beleidsvrijheid bij het vaststellen van haar eigen werkzaamheden,’ heet het op Wikipedia.
Dat is wat het onderzoek van NRC-Handelsblad aan het licht bracht: niet alleen een indrukwekkende reeks onregelmatigheden, maar iets nog veel ernstigers: bij de NZa werken mensen die zelfs met de eerste beginselen van wetshandhaving onbekend zijn. Die je moet uitleggen dat snoepreisjes op kosten van machtige marktpartijen voor een ‘marktmeester’ domweg anathema zijn. Ver-bo-ten. De woordvoerder die verklaarde dat er voor dit soort reizen ‘geen hard beleid’ was, zou die beseffen hoe absurd dit is? Heeft die jarenlang knarsetandend weggekeken bij deze schandalige schendingen van zijn ambtseer, of zág men het probleem eigenlijk niet? Ik vermoed dat laatste, anders had klokkenluider Gotlieb wel meer steun gekregen, en hadden zijn collega’s hem niet lafjes overgelaten aan zijn tragische lot.
Het is goed dat de directeuren Langejan en Homan opgestapt zijn. De verantwoordelijke minister zou hun voorbeeld moeten volgen. Dan een grondige reorganisatie, en een nieuw logo. Met een hoofdletter A.
Reacties
Eén reacties to “Autoriteit met een kleine ‘a’”
Laat een bericht achter
Die autoriteit gold blijkbaar, gezien de affaire Gottlieb, alleen binnenshuis.