PVV voor dummies
Geplaatst op januari 31, 2015 | Gearchiveerd onder NRC HANDELSBLAD, The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie
Het had een haar gescheeld of Pim Fortuyn was premier van Nederland geweest. Geert Wilders zit al 20 jaar in de Tweede Kamer en leidde (mede) een kabinet. Theo van Gogh kwam uit Wassenaar, publiceerde in gerespecteerde media en verkeerde in de hoogste kringen. En Jeanette Bougrab, de vriendin van Charb, de vermoorde hoofdredacteur van Charlie Hebdo, was minister voor Arbeid en Jeugdzaken onder François Hollande. Met een tegenstelling tussen ‘volk’ en ‘elite’ heeft het debat over de vrijheid van meningsuiting dus niet zoveel te maken. En tegelijk weet je dat het een kwestie van tijd is voor iemand zal proberen de zaak toch in dit populistische oerframe te plaatsen. Op zaterdag 10 januari jl. was het zover, in de opiniebijlage van NRC Handelsblad , met een stuk van Zihni Ozdil.
Ik was teleurgesteld, want ik ken Ozdil als een bedachtzame, genuanceerde scribent, die een paar maanden geleden nog samen met Arjen van Veelen een fijnzinnig essay wijdde aan de Rotterdamse Markthal. Die ‘historische clusterfuck van onbeschaamde gentrificatie, segregatie en neoliberalisme’. Waar de uitbaters geen ‘echte marktkooplui’ zijn maar ‘snelle hipsterboys’ die ‘gebakken lucht’ verkopen, en ‘vunzige pretentie’. Een wapen, jawel, in ‘de oorlog tegen de armen’. ‘Pleurt op met je langoustines en je biosmoothies!’
In Ozdils bijdrage van afgelopen zaterdag herkenden wij meteen diezelfde ragfijne stijl. De Nederlandse wetgeving op het gebied van meningsuiting is een ‘elitaire muilkorf’ tegen ‘die segmenten van de samenleving wier ‘’beledigingen’’ wij niet willen horen’, schrijft hij. Mensen die in dit land worden gestraft voor belediging ‘komen voornamelijk uit de lagere klassen of zijn allochtoon. Kortom, het plebs moet vooral zijn plek kennen en niet te mondig worden.’
Hulde! Het werd tijd dat iemand deze vorm van klassenjustitie aan de kaak stelde. Bepaalde groepen worden vaker voor een vergrijp veroordeeld dan andere! Bij burengerucht zien wij bijvoorbeeld iets dergelijks: kleinbehuisden worden daar véél vaker voor veroordeeld dan villabewoners! Want u begrijpt, het plebs moet zijn plaats kennen en niet te lawaaiig worden. Of neem het wildplassen: waarom worden vrouwen daar zo veel minder voor gestraft dan mannen? Hier komen klasse- én genderjustitie op schrijnende wijze bij elkaar. En dan zwijgen wij nog over het aantal ontzeggingen van de rijbevoegdheid, dat onder alcoholisten aanzienlijk hoger ligt dan onder bijvoorbeeld geheelonthouders.
De zaak Gregorius Nekschot vormt een ander bewijs voor deze stelling. De Nederlandse moslim-elite was not amused over de ‘islamofobe’ tekeningen van deze kansarme kunstenaar en via het oldmuslimsnetwork ging een seintje naar het OM om hem het zwijgen op te leggen.
Ai ai ai, wat Ozdil hier beweert is bijna leuk van onzinnigheid.
Natuurlijk kent Nederland een ‘elite’, al valt die nog best lastig te definiëren, vandaar ook dat kampioen elite-haten Geert Wilders zich nooit aan zo’n definitie waagt en de term de laatste tijd ook steeds vaker in het meervoud gebruikt, viel mij onlangs op, alsof hij onwillekeurig afstand neemt van zijn eigen simplisme. Maar dat de ‘elite’ per definitie mainstream opvattingen koestert en je voor radicale ideeën bij het ‘het plebs’ moet zijn, is echt flauwekul.
Zihni Ozdil is zelf het duidelijkste bewijs. Want hoe moeten wij het plebejisch-populistische gedachtengoed van deze promovendus, Erasmus-medewerker en NRC-contribuant zelf dan plaatsen? Je kunt wel prat gaan op je humble beginnings en schuimbekkend van de irritatie (met baard en Ray Ban) door een trendy markthal lopen, maar ben je dán een jongen van het volk?
Je kunt alles wat je niet aanstaat wel ‘elite’ noemen, maar echt, wat er in ‘PVV for dummies’ staat, dat weten we nu wel.
Reacties
Eén reacties to “PVV voor dummies”
Laat een bericht achter
Ja, en voetbalsupporters worden vaker veroordeeld dan hockeyfans. Schande!