‘Seksuele Jihad’ – Nederland heeft een nieuw Deltaplan nodig.
Geplaatst op januari 10, 2016 | Gearchiveerd onder NRC HANDELSBLAD, The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie
Sinds ik het taalgebruik van de PVV bestudeerde probeer ik me bij groot nieuws altijd voor te stellen wat Geert Wilders ervan zou zeggen. Ik hoef het niet eens te proberen, het gaat vanzelf. Het eerste PVV-frame dat me bij de berichten over ‘Keulen’ te binnen schoot was ‘seksuele jihad’. Inmiddels heeft Wilders die term inderdaad gebruikt. Hij bestond al, maar in een iets andere betekenis. Jihad al nikah, het zou een fatwa zijn van een Saoedische schriftgeleerde, een oproep aan soennitische vrouwen tot seksuele dienstverlening aan de moejahedien die tegen Assad vechten.
Maar inderdaad: het enige dat nog aan dit krankzinnige verhaal ontbreekt is het bewijs dat deze terreurdaad op een of andere wijze werd aangemoedigd vanuit het reëel bestaande dan wel denkbeeldige ‘Kalifaat’. Een slimme IS-strateeg, goed op de hoogte van onze seksuele ethiek, heeft bedacht dat je de Westerse heidenen ook zonder kalasjnikovs en bomvesten op stang kunt jagen, domweg door hun vrouwen aan te randen. Als het belangrijkste doel van terreur het zaaien van angst en verwarring is, kan Keulen worden bijgezet als de perfecte aanslag. Maar ook zonder regie uit Raqqa of Sirte – een boze jonge man op zoek naar de juiste provocatie kan het zo zelf bedenken. Het is het hakenkruis in het Ajax-stadion: razernij gegarandeerd.
Twee van onze meest vooraanstaande terrorismedeskundigen zijn vrouw, Beatrice de Graaf en Bibi van Ginkel, en ook zij zagen deze tactische variant niet aankomen. Waarschijnlijk ligt hij toch te ver buiten de box.
Ook demografisch gezien zou het een handige zet van IS zijn om het vrouwelijk volksdeel eens tot mikpunt te maken. Denk aan Dasja Abresch. Als die gedenkwaardige inspraakbijeenkomst in Steenbergen vanavond zou plaatsvinden, zou zij haar hand dan net zo onverveerd in het vuur steken als toen? Voor mannen die het niet bij een smerig spreekkoor laten, maar brutaal de daad bij het woord voegen? Het aantal West-Europese vrouwen dat bij hun man pleit voor het in huis nemen van een vluchteling, is sinds nieuwjaarsdag vast niet gestegen. Nu nog een aanslag op een seniorensociëteit en de islamhaat verspreidt zich door alle lagen van de bevolking, precies wat IS lijkt te beogen.
Voor Duitslands meest vooraanstaande feministe, Alice Schwarzer, staat het buiten kijf dat ‘31-12’ een vorm van seksuele jihad was. ‘Zij dromen ervan om helden te zijn, zoals hun broeders in de burgeroorlogen in Noord-Afrika en het Nabije Oosten, en spelen nu oorlogje midden in Europa,’ schreef zij. Valse tolerantie en mislukte integratie, schrijft zij, ziedaar de oorzaak van dit soort excessen.
Schwarzer ging er vanuit dat de daders oudkomers zijn, al langer aanwezige migranten, terwijl inmiddels duidelijk is dat er ook nieuwkomers uit Syrië bij zaten, maar dat doet niets af aan haar constatering, in tegendeel. Als het om oudkomers zou gaan rijst de vraag wat er op oudejaarsavond 2015 dan ineens veranderde, terwijl je je van een groep pasgearriveerde asielzoekers, gehuisvest in een sporthal of kazerne, opgelucht dat ze het gehaald hebben, geplaagd door heimwee wellicht, en op zoek naar afleiding, net iets beter kunt voorstellen dat zij op zo’n avond door het lint gaan. Voor het kanaliseren van dat soort driften hebben wij niet voor niets ventielzeden in het leven geroepen als carnaval, luilak, het vrijgezellenfeest en de inspraakavond. Bottom line: daar moet een piemel in.
Dat er inderdaad recente vluchtelingen onder de daders waren is in zekere zin jammer, want daarop zal de discussie zich dan concentreren: hoe die stroom in te dammen, quota, grensbewaking, enzovoorts. Terwijl wij het dieper gelegen probleem onder ogen moeten zien: de tijdbom van al die niet-geïntegreerde migranten die hier al zijn. Het gaat niet om het recente ‘Wir schaffen das’ van Mutti Merkel, maar om het veel oudere ‘Wir schaffen das’ van Moeder Europa: het lichtvaardige optimisme waarmee wij uit de verste uithoeken van de wereld hele volksstammen importeerden, voor economisch gewin én uit liefdadigheid, de gemakzucht (om niet te zeggen onverschilligheid) waarmee we ze aan hun lot overlieten en de naïeve verwachting dat het wel goed zou komen, net als in de Coca-Cola commercials.
Na de watersnood van 1953 kwam Nederland in actie: om herhaling voor eens en voor altijd te voorkomen werd alles opzijgezet voor een nationaal project dat zijn weerga niet kende, het Deltaplan. Het was hard werken, de obstakels waren enorm, het kostte talloze miljarden, maar het is gelukt. Waar een wil is, is een waterkering. Nederland heeft een nieuw Deltaplan nodig: voor de integratie van immigranten.
Reacties
Eén reacties to “‘Seksuele Jihad’ – Nederland heeft een nieuw Deltaplan nodig.”
Laat een bericht achter
Met instemming uw twee recente columns gelezen! Als ik op dit onderwerp google, kom ik uitsluitend terecht bij artikelen over het ’20 miljard Nieuw Deltaplan’ om het water buiten de deur te houden. Kennelijk zijn we nog heel ver verwijderd van wat u bepleit.
Wat kan ik daar als eenvoudige burger aan doen?
Met groeten, Frank Bos