10 redenen waarom clickbait de wereld vernietigt
Geplaatst op mei 7, 2016 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | Reageer
De beste kop boven dit stukje zou waarschijnlijk zijn: ‘Hoe het internet de ondergang van de wereld wordt.’ Of: ‘10 redenen waarom internet de wereld vernietigt.’
Lees een artikel op internet en dat is wat je erbij krijgt: From around the web, of Most viewed: ‘11 beroemdheden die trots zijn op hun biseksualiteit’, ‘Deze man werd met één muisklik miljonair’, ‘De 16 meest schattige foto’s van lachende dieren.’ Clickbait, aas om clicks mee te vangen.
Wie vis wilde eten was vroeger aangewezen op de visindustrie, nu heeft iedereen zelf een hengel en een schepnet – dat was de belofte van het internet. De mensheid droomt van emancipatie, empowerment en democratie, en eindelijk hadden we de sleutel gevonden: internet. Internet is gelijke toegang tot alle informatie, informatie is kennis, kennis is macht. het is een illusie gebleken. Hoe lang duurde de WikiLeaks hype? Waar bleef de zogeheten burgerjournalistiek? Waar zijn de zichzelf bedruipende indie-filmers, -muzikanten en -schrijvers?
De Correspondent bracht deze week een interessant stuk over hoe de muziekindustrie door het internet zijn greep op de muziekmarkt niet kwijtraakte, maar juist versterkte. De hoeksteen van het verdienmodel van de platenmaatschappijen was de productie en distributie van hoogwaardige muziekopnamen. Dankzij de digitale revolutie is daar nu alleen nog een laptop voor nodig – letterlijk. Zo zou de muzikant zich ontworstelen aan het almachtige oligopolie van de grote labels en de markt veranderen in een cottage industry, een fijnmazig netwerk van kleine, autonome producenten. Het tegendeel gebeurde: de grote platenlabels hebben vandaag een groter marktaandeel dan vóór het internet. Zij werken samen met de grote streamingdiensten, die hun producten pushen via playlists. Lijsten, selecties, suggesties, tips. In werkelijkheid verkapte reclame. Clickbait.
Wie zijn de best verkopende popartiesten van dit moment: Taylor Swift, Kanye West en Beyoncé. Wie heeft dan weer een ‘fittie’ met de één en dan weer met de ander? Wie nagelen in hun teksten hun (aanstaande) ex aan de schandpaal? Wie lokken onze blik voortdurend naar het sleutelgat tussen hun werk en hun vermeende privéleven? Wie genereren het meeste internetverkeer? Taylor Swift, Kanye West en Beyoncé. Clickbait.
De koning van de clickbait in de Amerikaanse politiek is Donald Trump, niemand beheerst de kunst van het aandacht genereren beter dan hij. Dankzij dat mechanisme zal hij president van Amerika worden, voorspelde columnist David Roberts van Vox.com, een van de betere Amerikaanse nieuwssites.
Nu Trump de grote winnaar is zal alles gaan schuiven, maar tot voor kort was er geen pundit of politicus – van rechts tot links – die Trump zelfs maar enigszins capabel achtte tot het presidentschap. Dat Trump ongeschikt is mag dan het meest correcte antwoord zijn op de meest relevante vraag die je over deze verkiezing kunt stellen, maar ‘het is geen interessant antwoord.’ schrijft Roberts. ‘Geen antwoord waar mensen op willen klikken.’ De observatie ‘Trump is incompetent’ zal over een paar maanden zijn gereduceerd tot een partijdige dooddoener die geen journalist nog wil afdrukken, tenzij gebalanceerd met een dooddoener uit het Trump-kamp (die vermoedelijk kant noch wal raakt). Om de schijn te wekken van een reële keuze tussen twee gelijkwaardige kandidaten, een spannende horserace, zullen de media Trump moeten optillen, en Clinton neerhalen. De quatsch die Trump verkoopt krijgt hetzelfde soortelijk gewicht als de competente dingen die Clinton zegt. Een zak veren versus een blok lood: beiden een kilo. Het ‘politieke kartel’ van politici, bestuurders en opiniemakers, die de gewichten ijken en de schaal verdelen, is buitenspel gezet. De gewetensvolle, inhoudelijke afweging, ooit core business van de media, is geen optie meer. Breng de berichtgeving over Trump in proporties tot zijn gewicht, en je oplage zal kelderen. Het is bullshit recyclen of sterven.
‘Populisme is een van de meest verwarrende termen in het vocabulaire van de politieke wetenschap,’ schrijft Margaret Canovan in haar standaardwerk Populism. Aan de vele definities die zij noemt kunnen wij er nu één toevoegen: de kunst van de clickbait.
Reacties
Laat een bericht achter