Hirsi Ali Velema
Geplaatst op december 8, 2004 | Gearchiveerd Geen categorie | Reageer
In 1978 woedde in Nederland een polio-epidemie. In een half jaar tijd werden 110 mensen besmet, hoofdzakelijk in de dorpen Elspeet, Nunspeet, Uddel en Staphorst, waar meer dan de helft van de bevolking niet tegen de ziekte was ingeënt, vanwege hun godsdienstige overtuiging. Wie zich tegen gevaarlijke ziekten laat inenten, gaat de redenering, ontneemt God de kans ons die ziekte te geven, mocht Hij dat om een of andere reden nodig achten. Bovendien: het is zinloos, want als God je geen polio kan geven, verzint hij wel iets anders. Zoals een dominee van de Gereformeerde Gemeente in Elspeet het formuleerde: ”Al zou u dan uw kind willen bewaren voor de polio, de Heere heeft het laatste woord.”
De Gezondheidsraad adviseerde polivaccinatie wettelijk verplicht te stellen, maar de regering zag ervan af. Toen zich in 1992 opnieuw een uitbraak voordeed bleek in dorpen als Staphorst en Genemuiden het vaccinatiepercentage onder het reformatorische volksdeel inmiddels aanzienlijk toegenomen. Dit was te danken aan de minder agressieve suikerklontjes-methode (geen injectie), maar ook aan het boek ‘Polio, afwachten of afweren?’ van de prominente gereformeerde theoloog W.H Velema, die inenting theologisch toelaatbaar verklaarde.
De polio-epidemie van 1978 zou een van de laatste gelegenheden zijn waarbij de mores van een godsdienstige minderheid botsten met de normen en waarden van de niet- of anders-godsdienstige meerderheid. Sindsdien komen de zwartekousers en gereformeerdebonders nog maar zelden in opspraak. Gaat er toch een te ver, zoals RPF-leider Van Dijke in 1999, toen hij zei dat homo’s crimineel waren, dan is er altijd wel iemand die de rechter inschakelt.
Zo gaat de africhting van bevolkingsgroepen met een extreme levensbeschouwing in zijn werk: binnen de groep wordt geprobeerd het aantal wrijvingen zoveel mogelijk te beperken, buiten de groep staan waakzame burgers klaar om in te grijpen als men toch te ver gaat en zo nu en dan past de politiek de wetgeving aan om het hoofd te bieden aan nieuwe complicaties.
(Met een beetje creativiteit blijkt een hoop mogelijk. In Antwerpen wordt de moslim-aberratie om gemaskerd over straat te gaan vervolgd op grond van een wet die oorspronkelijk gericht was tegen de katholieke aberratie om gemaskerd over straat te gaan, ook wel carnaval genoemd.)
Kijken wij met deze rolverdeling in het achterhoofd naar Ayaan Hirsi Ali, dan valt op dat zij daar niet in past. Zij is een Kamerlid, dus zij zou zich bezig moeten houden met het maken van nieuwe wetten. Maar zij maakt films en boeken waarmee zij Nederlandse moslims probeert te bewegen tot een geloofspraktijk die beter past in de maatschappij om hen heen, zoals Velema dat deed inzake polio. Zij gedraagt zich dus als een islamtheoloog, of, zoals Trouw schreef na de vertoning van Submission I, als ‘profetes.’ W. H. Velema ageerde tegen wat in seculier Nederland werd gezien als kindermishandeling op basis van de Bijbel, Hirsi Ali ageert tegen vrouwenmishandeling op basis van de Koran. Ayaan Hirsi Ali is de W.H. Velema van de Nederlandse islam.
Hirsi Ali’s rolverwarring is misschien begrijpelijk: de Koran heeft voor islamieten kracht van wet, maar het is een wet waar het Nederlandse parlement niet over gaat en waar, zo staat het nu eenmaal geschrven, sowieso niets meer aan te veranderen is. (Een liberaal politicus zou hem ook niet moeten wíllen veranderen, want de godsdienst is vrij. Het enige dat telt zijn de wetten van het land.)
Dat Hirsi Ali meer bezig is met de islamitische geloofspraktijk dan met wetgeving, bleek vorige week opnieuw uit haar voornemen om voorlopig niet terug te keren naar de Kamer. Enig begrip voor haar positie is op zijn plaats, misschien is ze meer in de war dan ze zich realiseert, maar toch, het blijft vreemd dat zij niet, zoals Mohammed B.’s andere beoogde slachtoffers, weer aan het werk is. Zij lijkt zichzelf te beschouwen als een soort nationale verlichtingsmascotte, vrijgesteld om naar eigen inzicht aan haar bijzondere project te werken, waarvan wij de vorderingen wel zullen vernemen als het zover is. Een film, een boek, een wandkleed misschien? Hebben die duizenden kiezers daarvoor op haar gestemd?
Ayaan Hirsi Ali zou zich moeten terugtrekken uit de Tweede Kamer en als zij niet wil zou haar partij erop moeten aandringen. Geen populaire maatregel, maar in verhouding tot het ordinaire opportunisme waarmee ze haar destijds inlijfden, zou de VVD er met een dipje in de polls nog licht van afkomen.
Dan kan zij zich op haar schrijfwerk concentreren, en wie weet, misschien gaat zij dan, net als W. H. Velema, de geschiedenis in als de auteur van een baanbrekend boek dat duizenden levens redde en bijdroeg tot de domesticatie van een radicale, religieuze minderheid.
Geen slechte erfenis.
VRIJDAG 3 DECEMBER 2004
Geplaatst op december 3, 2004 | Gearchiveerd The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie
Sprak vandaag mijn dubbele collega Beatrijs Ritsema (HP De Tijd & Trouw). Volgens haar is het onjuist om de generatie die vorige week zaterdag in ‘Het Nationale Kabinet’ aantrad, Pieter Winsemius, Jan Terlouw, Max van der Stoel, tot de babyboomers te rekenen, zoals ik in mijn hpdt-column van deze week doe.
Winsemius, Van der Stoel, Terlouw, mannen van om en nabij de zeventig, dat kunnen geen babyboomers zijn, stelt zij, dat sommetje klopt niet.
Er zaten ook echte babyboomers aan tafel, Roelfde Boer en Jeltje van Nieuwenhoven bijvoorbeeld, maar strikt genomen heeft Beatrijs natuurlijk gelijk.
Misschien kunnen we deze generatie het best ‘vooroorlogse babyboomers’ noemen. Toen de jaren zestig begonnen liepen zij tegen de dertig en hadden zij de keuze: of platgewalst worden door de de horden aanstormende post-oorlog-borelingen, of zich aansluiten in de rol van verstandige oudere broer en meedoen. Dat laatste hebben ze gedaan.
De jaren zestig en de babyboomers worden vaak met elkaar vereenzelvigd, maar dan vergeten we die oudere broers, die al meer maatschappelijke ervaring en status hadden, en zich door de na-oorlogse boomers naar voren lieten schuiven als respectabel ambassadeur, bijvoorbeeld wanneer er iets bestuurd moet worden. Jan Blokker destijds bij de VPRO. Van Dam bij de VARA. Hofland, van Mierlo, allemaal senior-ereleden van de babyboomgenaratie.
Surprise!
Geplaatst op december 1, 2004 | Gearchiveerd Geen categorie | Reageer
DINSDAG 30 NOVEMBER 2004
Geplaatst op november 30, 2004 | Gearchiveerd The Semidaily Kuitenbrouwser | Reageer
Zetelplan van de Tweede Kamer. Gemarkeerd: de stoel van A. Hirsi Ali.
Gisteravond had NRC het eerste interview met Hirsi Ali sinds de moord op van Gogh. Ze zegt onder andere dit:
‘Het gaat om, zeg maar, de politiek correcte constellatie van waarden en handelwijzen die na de Tweede Wereldoorlog is ontstaan. Die draait om de vraag: hoe verhouden wij ons tot vreemdelingen binnen de eigen grenzen en daarbuiten. In de jaren dertig waren dat de joden. En het schuldgevoel over wat hen is aangedaan in de oorlog heeft dat paradigma daarna beheerst. Door de globalisering in de afgelopen decennia kwamen mensen uit alle windstreken naar Europa. De babyboomers, de mensen die het voor het zeggen hadden, zeiden: pas op, we moeten niet de fout van de jaren dertig herhalen. We moeten vooruitkijken. We moeten andere culturen accepteren zoals zij zijn. Daarmee maakten zij een denkfout.’
Zelf schreef ik gisterochtend (voor HPDT van deze week):
‘… dat het om meer gaat dan de vrijheid van meningsuiting of de radicalisering van de islam. Om de beschamende zelfoverschatting der babyboomers, bijvoorbeeld, die in de jaren zeventig hun mars naar de instituties voltooiden (het heette ‘door’, maar het werd ‘naar’), hun plaats op het pluche innamen en de ogen sloten voor alles wat er daarna misging in de samenleving, inclusief de immigratie.’
Met Hirsi Ali’s analyse kan ik dus wel instemmen, het is meer haar houding waar ik moeite mee heb.
Zij verklaart nu dat zij in plaats van haar werk in de Tweede Kamer te hervatten liever een soort sabattical neemt om een filmscript en een boek te schrijven.
Ik wil niet pietluttig doen, maar daar wordt zij niet voor betaald. Zij is volksvertegenwoordiger, zij moet wetten maken en de regering achter z’n broek zitten. Een boek en een filmscript, hoe lang denkt zij uit de running te zijn? Hebben die duizenden kiezers daarvoor op haar gestemd?
Ayaan Hirsi Ali zou moeten terugtreden als Kamerlid, en als ze dat niet uit egen beweging doet zou de VVD erop moeten aandringen.
Destijds is wel gesuggereerd dat zij vooral Kamerlid wilde zijn omdat ze dan bewaking kon krijgen, welnu, dat hoeft niet meer, ook als privé persoon kan zij nu aanspraak maken op beveiliging, dus dat (oneigenlijke) motief om lid van de VVD-fractie te blijven vervalt. Ik zou zeggen: schrijf dat boek, maak die film, en lever zo je bijdrage, maar sta je Kamerzetel af aan iemand die er iets nuttigs mee kan doen.
De VVD had haar om te beginnen natuurlijk helemaal niet moeten inlijven. Als er geen reeele bedenkingen waren geweest tegen Hirsi Ali als Kamerlid had de PvdA haar wel een plaats gegeven, maar de VVD schoof ze opportunistisch opzij terwille van wat goedkope stemmenwinst.
VRIJDAG 26 NOVEMBER 2004
1700 uur
Mailtje van Jacco Vijn, artdirector van Skipintro, de ontwerpers van deze site.
‘Ik heb geen weblog,’ schrijft hij, ‘maar moet het toch even kwijt:
In mijn jeugd moest ik soms mee naar een oom en tante in Friesland, die waren streng christelijk – de televisie mocht alleen aan als de EO uitzond. Want dat was gecontroleerd christelijk en dus ordelijke televisie. Zou dat nog zo zijn vraag ik me nu af? De zender waar gisteravond Knevel als een soort Ton van Royen de sensatie uit een quasi-imam trekt? Of zitten ze nu ook gewoon SBS6 te kijken daar in Friesland en Staphorst?
M.a.w. is er werkelijk niemand met enig verstand over daar in het Mediapark?’
Goede vraag.
Knevel ‘zag iets in zijn (vdVens) ogen’ waardoor hij wist dat hij beet had, verklaarde hij. Laat ik nou precies hetzelfde in de ogen van Knevel gezien hebben!
Die jongen is een legitiem journalistiek onderwerp, dat wel, maar dan moet je de vraag beantwoorden waaer het werkelijk om gaat: wat preekt en schrijft hij, en welk effect bereikt hij daarmee. Dat er dit soort lui rondlopen is op zich niet zo interessant, de vraag is of er een maatschappelijk efect van ze uitgaat dat relevant is. Henk van Dorp vanavond ook, toen het erover ging: ‘Ja maar stél nou dat die man serieus genomen wordt…’
Ja precies, dat zeggen alle journalisten’. Ik zou zeggen: zoek het uit! Dát is je werk als jounalist. Maar ja, dats een hoop werk, met de kans dat er niks uit komt, en de meeste journalisten bakken evven lieer snel een itempie voor vanavond of morgenvroeg.
‘Een mooi verhaal nooit kapot checken’ zeiden ze vroeger bij de Telegraaf. En tegenwoordig bij alle media, lijkt het wel.
Zeer onverantwoordelijk van die Knevel, en van de rest van de meute die er direct weer bovenop sprong.
Net als dat incident met Verdonk.
Alsof daar iets nieuws gebeurde! Er zitten tientallen, misschien wel honderden van dat soort gasten in dit land. En wie er in het verleden iets van zei werd monddood gemaakt met een beschuldiging van racisme oid.
voor fascist uuitgemaakt. Die imam van die geweigerde hand, ik vergeet even zijn naam, die hebben wij zelf gemaakt. Door vreemdelingen op geen enkele manier te socialiseren, een woord dat we misschien beter kunnen gebruiken dan integreren. Meedoen is het beste, maar voor wie dat persé niet wil: oké, maar de omgangsvormen gelden ook voor jou.
Vroeger gingen jongens als die Van de Ven naar Rolduc, maar ja, dat was een fascistisch instituut, waar we zo snel mogelijk van af moesten.
Je hebt gelijk, Yacco.
Het Moet Anders!
VRIJDAG 26 NOVEMBER 2004
1300 uur
Zo’n brace is een prachtige uitvinding. In het begin was het pijnlijk, maar nu harnas en gewricht zich naar elkaar gevoegd hebben werkt het goed. Je kunt lopen, zij het als iemand met een houten been, maar een links-rechts draaiing is ten ene male onmogelijk.
En het ding is ook nog eens zo ontworpen dat je ermee in een (niet te nauwe) schoen kan.
Waar zouden we zijn zonder klittenband?
Morgenavond naar een diner, kijken of dat een beetje gaat.
1600 uur
Naar het ziekenhuis geweest voor controle. Verband kan eraf, en in plaats daarvan komt een ‘brace’, een soort harnas dat de links-rechts beweging van m’n enkel blokkeert en minstens drie weken moet blijven zitten, terwijl de gescheurde of afgescheurde banden weer aangroeien.
Maar ik mag weer lopen!
DONDERDAG 25 NOVEMBER 2004
1400 UUR
Trouwens, afgelopen wekend heb ik voor het weblog van Jan Marijnissen een column geschreven. Hij staat hier. In een paar uur tijd stonden er enige tientallen reacties onder. Die site van Jan wordt goed bezocht!
Daarnet mijn eigen bezoekstatistieken eens bekeken. 2573 hits per dag, 207 visits.
(Geen idee of dat veel of weinig is.)
Iets substantieels
Geplaatst op november 29, 2004 | Gearchiveerd Geen categorie | Reageer
Het is maar goed dat van Gogh gecremeerd is, al dat omdraaien in zijn graf zou hij niet volhouden.
Ontving een mailtje van Joost Zwagerman. Hij is boos, omdat ik zijn stuk in Trouw van vorige week zaterdag bekritiseerde. Dat stuk ging over Jan Blokker en Anil Ramdas. De eerste heeft volgens Zwagerman niet gepast gereageerd op de moord op Theo van Gogh, de tweede heeft een andere kampioen van het vrije woord gedist, te weten VVD-kamerlid ‘Ayaan’ (die sinds enige tijd geen achternaam meer heeft, zoals Prince, Madonna en Heino.)
Blokker spotte met de ijdelheid van Boris Dittrich en Paul Cliteur en typeerde Max Pam’s verzuchting, daags na de moord, dat hij wel weg zou willen uit Nederland als ‘een nieuwe vorm van koketterie.’ Ramdas suggereerde dat ‘Ayaan’ het wel eigenlijk wel prettig vond om te worden beveiligd door de DKDB. ‘Bedreigd worden door fanatieke moslims en beveiligd worden door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging komen over als een verdienste,’ schreef hij. Die zin irriteert mij óók, maar vooral omdat hij vaag en lelijk is. Sterker: het is een laf zinnetje. Ramdas suggereert dat Ayaan Hirsi Ali (zo heet ze) het bedreigd-&-beveiligd-worden als een verdienste ziet, als een interessant status-object, maar dat durfde hij niet te schrijven, dus dat werd: ‘overkomen als.’ Geen handige oplossing trouwens, want die woordkeus wijst naar wat er vermoedelijk echt aan de hand is: projectie. Daardoor ga je nadenken over de vraag of Anil Ramdas het zélf misschien als een verdienste zou beschouwen om bewaakt te worden door de DKDB, en dat kan niet zijn bedoeling zijn geweest. Het is dus een ongepaste insinuatie, die voor de goede lezer meer zegt over de auteur dan over zijn onderwerp. Tja, de kranten staan er vol mee.
Tegen dat voorspelbare, puriteinse gevit van Blokker op ijdelheid valt natuurlijk ook wel iets in te brengen, al was het maar omdat zijn neus hem nog wel eens in de steek laat. Hij schreef bijvoorbeeld dat Theo van Gogh niet ijdel was, en dan zit je er echt een heel eind naast. Ik heb van Gogh heel goed gekend en ik schat dat hij minstens zo ijdel was als ik, en u mag van mij aannemen dat dat fors bovengemiddeld is. (Zijn zus zei het bij de crematie trouwens ook.)
Goed. Dus Anil Ramdas is doorzichtig en Jan Blokker is kortzichtig. Ik zou haast zeggen: duh. Is dat alles dat Zwagerman heeft op te merken naar aanleiding van Van Gogh’s dood? Nee, er was ook nog de uit de lucht gegrepen veronderstelling dat je in geval van oorlog beter bij Theo van Gogh kon onderduiken dan bij een van die twee columnisten.
Blokkers en Ramdas’ opmerkingen zijn volgens hem ‘tekenend voor het tergende cynisme onder columnisten die doorgaan als boegbeelden van fatsoen en propere moraal.’
Uit dat voorzetsel ‘onder’ begrijp ik dat zijn verwijt niet alleen Jan en Anil treft, maar de Nederlandse columnist in het algemeen. Dat lijkt me onzin. Er is veel te zeggen over de manier waarop Nederlandse columnisten gereageerd hebben op de moord op van Gogh, maar ‘tergend cynisme’ ben ik niet tegengekomen. In tegendeel. Ja, de parmantige manier waarop Paul Cliteur zijn pen neerlegde vanwege ‘de verharding van het debat’, daar moesten sommige columnisten een beetje om lachen, vooral degenen die veel feller te keer gaan, wel bedreigd worden en gewoon doorpubliceren. En die, toen van Gogh vermoord werd, allesbehalve tergend cynisch maar oprecht verontwaardigd reageerden.
‘Dat jij mijn stuk verkleint tot een persoonlijke afrekening is niet alleen dwaas maar ook veelzeggend over de manier waarop jij het hebt gelezen of hebt willen lezen,’ schrijft Zwagerman. ‘Jammer, hoor, want ik kaartte iets substantieels aan.’
Zwagerman vermoedt hier boze opzet die er in het geheel niet is, ik heb juist reuze mijn best gedaan iets ‘substantieels’ in zijn stuk te ontdekken, het is alleen niet gelukt.
Als je iets kunt zeggen over ‘de Nederlandse columnisten’, voorzover die verzameling bestaat, dan is het eerder dat ze te weinig afstand nemen en onvoldoende inzien dat het om veel meer gaat dan de vrijheid van meningsuiting of de radicalisering van de islam. Om de beschamende zelfoverschatting der babyboomers, bijvoorbeeld, die in de jaren zeventig hun mars naar de instituties voltooiden (het heette ‘door’, maar het werd ‘naar’), hun plaats op het pluche innamen en de ogen sloten voor alles wat er daarna misging in de samenleving, inclusief de immigratie.
Zij speldden zichzelf het Okidoki Erekruis van Verdienste op, en alles wat zij deden was welgedaan. Hé, zij hadden toch de witkar uitgevonden? Dat die dingen met lege banden in hun stalling stonden te roesten zagen ze niet, zelf gebruikten ze namelijk gewoon de tram. En later hadden ze een auto met chauffeur. Handig hoor, had je bijna nooit meer contact met de werkelijkheid.
Dat het precies die generatie was die vorige week door de NOS gevraagd werd om zitting te nemen in het ‘Nationale Kabinet’ om een oplossing voor de ‘crisis’ aan te dragen, was misschien wel het meest navrante neveneffect van de moord op van Gogh.
Het is maar goed dat van Gogh gecremeerd is, al dat omdraaien in zijn graf zou hij niet volhouden.
Jammer alleen dat de generatie Wouter-Boris-Femke er zo weinig ‘substantieels’ tegenover stelt. Of, dat wilde ik maar zeggen, een schrijver als Joost Zwagerman.
WOENSDAG 24 NOVEMBER 2004
Geplaatst op november 28, 2004 | Gearchiveerd The Semidaily Kuitenbrouwser | 2 Reacties
Afgelopen zaterdag had Jean Pierre Geelen een uitstekend stuk in het mediakatern van de Volkskrant over Yoeri Albrecht.
Titel: ‘Het voortschrijdend inzicht van Fortuyn-ambassadeur Yoeri Albrecht.’Zoals ik zelf drie weken in HP De Tijd schreef is het een raadsel waarom de KRO Albrecht ambassadeur van Fortuyn als Grootste Nederlander heeft laten spelen, aangezien hij destijds ijverig zijn partijtje meeblies in het Ach&Wee van de ‘linkse kerk’, zoals Fortuyn het noemde, dat het klimaat zou hebben gecreeerd waarin hij kon worden vermoord.
Concrete voorbeelden van waar Albrecht destijds stond had ik op dat moment niet bij de hand, maar Jean Pierre Geelen heeft Albrechts VN-oeuvre er nog eens op nageslagen en inderdaad: voorbeelden te over. Vooral het artikel ‘Het Ongelijk van Pim’ is saillant, en de datum zo mogelijk nog saillanter: 0405!
Was Volkert Van Der G. VN- abonnee?
Stel je voor dat een van de Grote Nederlander-ambassadeurs op die finaleavond dat knipsel tevoorschijn had gehaald, dan zou het een heel wat minder saaie uitzending geworden zijn!
Geelen vermeldt nog wat andere twijfelachtige details uit het CV van Albrecht. Zo was hij verantwoordelijke voor de lastercampagne tegen PvdA-voorzitster Marijke Van Hees (die het gewonnen had van de Niet-Nix kandidaten de Booij en van Bruggen, goede maatjes van Albrecht), waarvoor Vrij Nederland later excuses moest aanbieden en waarvoor een journalist bij een normaal persorgaan direct zou zijn ontslagen.
Als hij meer ruimte had gehad, had Geelen nog kunnen vermelden dat Albrecht ook een sleutelrol speelde in de karaktermoord op Hans van Baalen, en dat wij hem voorts kennen als de man die de privé-mailcorrespondentie van Xandra Schutte op straat gooide, onderdeel van zijn streven om zelf hoofdredacteur van VN te worden.
Of hoe hij ooit voor veel geld voor een reclameblad een bigshot interviewde en toen de kopij ook nog doodleuk aanbod voor publicatie in VN!
John Jansen van Galen noemde hem onlangs in het Parool ‘louche ogend’. Nou John, laat dat ‘ogend’ maar weg.
Wat ook onvermeld bleef is dat Albrecht lid is van de sponsorcommissie van het Stedelijk Museum, oa samen met Morris Tabaksblatt, Rijkman Groenink, Cor van Zadelhoff en Joop van den Ende. (details) Dat betekent dat hij op bedel-audiëntie gaat bij de rich and powerful, u weet wel, de klasse waar VN altijd zo kritisch over bericht.
Waarmee maar weer eens wordt bevestigt dat wat in de kolommen van linkse media ten strengste verboden is, op de burelen van linkse media vaak toch wat genuanceerder ligt.
Na afloop van de finale van de Grootste Nederlander, in de foyer van studio 24, feliciteerde ik Albrecht, met de relativerende kanttekening dat Fortuyn ook verkozen zou zijn als een van de Tokkies hem verdedigd had. Zo ontstond alras een geanimeerd gesprek, waarin Albrecht op een gegeven moment vroeg of ik soms een hekel aan hem had.
‘Eerlijk gezegd wel ja,’ antwoordde ik en deed een greep uit bovenstaande antecedenten.
Albrecht had eigenlijk niets terug te zeggen. Op een gegeven moment noemde hij mij ‘een gefrustreerd lid van de linkse kerk’. Waaruit naar mijn gevoel vooral bleek dat deze man misschien toch eerder heel dom is dan heel slecht, precies wat een wijze vriend mij laatst voorhield toen het over Albrecht ging.
‘Ik bedoel, dat zíe je toch?’
Even later informeerde hij of ik misschien met bepaalde mensen bij Vrij Nederland bevriend ben, een klassiek geval van de waard en zijn gasten.
Van het zelfde allooi is Albrechts suggestie, in het stuk van Geelen, dat ik zelf ambassadeur van Fortuyn had willen zijn. Dat er ook andere drijfveren bestaan dan nepotisme, afgunst en ijdelheid gaat zijn voorstellingsvermogen blijkbaar te boven.
Van Dick Pels, die in Trouw de vloer aanveegde met Albrechts optreden, en terecht, naar mijn smaak, beweerde hij hetzelfde. Dat kan maar één ding betekenen: dat hij Pels’ boek over Fortuyn niet gelezen heeft. Pels wéét veel over Fortuyn, is door hem gefascineerd, maar sympathiseert niet met zijn ideeën.
‘Geen haar op mijn hoofd!’ liet hij mij desgevraagd weten, en bij die woorden sluit ik mij graag aan.
Ik heb destijds niet meegedaan aan het kampioenschap Pim-bashing (zoals ik herhaaldelijk verklaard heb was ik van plan om op hem te stemmen) maar zou er niet over piekeren hem voor te dragen als Grootste Nederlander aller tijden. Fortuyn’s plánnen waren groot, en daar is het helaas bij gebleven.
Voor Albrecht geldt dus exact het omgekeerde: toen gratis meebashen, nu gratis meedwepen.
Hebben de KRO en de LPF die man z’n doopceel niet gelicht?
DINSDAG 23 NOVEMBER 2004
Ik schreef het maandag: die motie van D66 wordt verworpen.
En inderdaad.
Die Osewiesewose van der Laan begrijpt er niets van. Die denkt dat ze nog bij de VN zit, of inhet Europees Parlement, waar zulke naieve, tot mislukken gedoemde acties nog bonuspunten opleveren wegens de ‘signaalwerking’.
Geconfronteerd met de talrijke argumenten die de diverse fracties aanvoerden om tegen de motie te stemmen zei ze gisteravond in Den Haag Vandaag: ‘Ja, maar dat zijn allemaal politíeke overwegingen.’
Ja troela, daarvoor zit je in Den Haag, om ‘politiek’ te bedrijven.
ZONDAG 21 NOVEMBER.
Over van Mierlo gesproken. Hij was in Buitenhof. Hij is sympathiek, nog steeds, maar ook een fossiel. Zoals hij sprak over de combinatie Rita Verdonk en De Telegraaf als ‘explosief mengsel’ – hij praat over de wereld van nu in de taal waarin in de jaren zestig over de tweede wereldoorlog werd gesproken.
Op zaterdag pleit hij tegen het schrappen van een wetsartikel over godslastering en op zondag krijgt Verdonk een veeg uit de pan omdat ze van een Nederlandse geestelijk leider Nederlandse omgangsvormen verlangt. Ik begrijp er nix van.
Als ik naar een ver en vreemd land ga pas ik me toch ook aan aan de plaatselijke omgansvormen? De Nederlandse boekwinkels staan vol met boekjes over hoe je te gedragen in vreemde culturen. Buigen, zoenen, neuzen wrijven, boeren laten, je glas kapot gooien, we doen er allemaal braaf aan mee, en dan zou een hier wonende en werkende imam dat allemaal niet hoeven? Dat dénkt hij, om dat hem dertig, veertig jaar lang is wijsgemaakt dat de normale, maatschappelijke gedragsregels niet op hem van toepassing zijn. Door politici als Van Mierlo.
ZONDAG 21 NOVEMBER 2004
Stuk in Vrij Nederland van Conny Palmen over de moord op ‘haar vriend’ Theo Van Gogh. Inmiddels is heel Nederland bevriend met Theo van Gogh. Dan wel ‘Ayaan’ – achternaam overbodig. Liefst met allebei natuurlijk.
Ik denk dat we ‘vriend’ hier moeten interpreteren zoals in de Amerikaanse politiek het woord ‘friend’ wordt gebruikt. Niet-vijand, client.
Ik herinner me dat van Gogh schreef dat Hans Van Mierlo een levertransplantatie moest vanwege zijn alcoholisme en dat hij toen via zijn ‘vriend’ Pierre Vinken zou hebben geregeld dat hij eerder geholpen werd. Beide beweringen onbewezen en onjuist. Van Mierlo had een virusinfectie en heeft gewoon op z’n beurt gewacht.
Zou het uit zijn?
ZATERDAG 20 NOVEMBER 2004
Gisteravond m’n enkelband gescheurd.
Ging onze dochter J. ophalen van haar wekelijke repetitie met het jeugdorkest De Vergulde Snaar, in het Muziekcentrum van de Omroep, het oude VARA-gebouw. De entree ligt bovenaan een brede stenen trap. Aan de voet van die trap liep ik wat heen en weer, wachtend. Toen het begon te regenen wilde ik naar binnen gaan. Geen idee wat ik precies fout deed, maar m’n linker enkel sloeg dubbel, er kraakte iets en ik lag op de grond.
Wist nog net J. en de Volvo veilig thuis te brengen. Mijn voet was inmiddels opgezet als een aubergine (qua vorm, niet de kleur), dus we zijn maar meteen doorgereden naar de Eerste Hulp. Foto. Niets gebroken. Drukverband eromheen, stel krukken mee, een week met dat been omhoog, niet lopen.
Na die week is de zwelling weg en kunnen ze zien hoe ernstig het is.
Bah.
VRIJDAG 26 NOVEMBER 2004
Geplaatst op november 26, 2004 | Gearchiveerd The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie
1700 uur
Mailtje van Jacco Vijn, art director van Skipintro, de ontwerpers van deze site.
‘Ik heb geen weblog,’ schrijft hij, ‘maar moet het toch even kwijt:
In mijn jeugd moest ik soms mee naar een oom en tante in Friesland, die waren streng christelijk – de televisie mocht alleen aan als de EO uitzond. Want dat was gecontroleerd christelijk en dus ordelijke televisie. Zou dat nog zo zijn vraag ik me nu af? De zender waar gisteravond Knevel als een soort Ton van Royen de sensatie uit een quasi-imam trekt? Of zitten ze nu ook gewoon SBS6 te kijken daar in Friesland en Staphorst?
M.a.w. is er werkelijk niemand met enig verstand over daar in het Mediapark?’
Goede vraag.
Knevel ‘zag iets in zijn (vdVens) ogen’ waardoor hij wist dat hij beet had, verklaarde hij. Laat ik nou precies hetzelfde in de ogen van Knevel gezien hebben!
Die jongen is een legitiem journalistiek onderwerp, dat wel, maar dan moet je de vraag beantwoorden waaer het werkelijk om gaat: wat preekt en schrijft hij, en welk effect bereikt hij daarmee. Dat er dit soort lui rondlopen is op zich niet zo nteressant, de vraag is of er een maatschappelijk efect van ze uitgaat dat relevant is. Henk van Dorp vanavond ook, toen het erover ging: ‘Ja maar stél nou dat die man serieus genomen wordt…’
Ja precies, dat zeggen alle journalisten’. Ik zou zeggen: zoek het uit! Dát is je werk als jounalist. Maar ja, dats een hoop werk, met de kans dat er niks uit komt, en de meeste journalisten bakken evven lieer snel een itempie voor vanavond of morgenvroeg.
‘Een mooi verhaal nooit kapot checken’ zeiden ze vroeger bij de Telegraaf. En tegenwoordig bij alle media, lijkt het wel.
Zeer onverantwoordelijk van die Knevel, en van de rest van de meute die er direct weer bovenop sprong.
Net als dat incident met Verdonk.
Alsof daar iets nieuws gebeurde! Er zitten tientallen, misschien wel honderden van dat soort gasten in dit land. En wie er in het verleden iets van zei werd monddood gemaakt met een beschuldiging van racisme oid.
voor fascist uuitgemaakt. Die imam van die geweigerde hand, ik vergeet even zijn naam, die hebben wij zelf gemaakt. Door vreemdelingen op geen enkele manier te socialiseren, een woord dat we misschien beter kunnen gebruiken dan integreren. Meedoen is het beste, maar voor wie dat persé niet wil: oké, maar de omgangsvormen gelden ook voor jou.
Vroeger gingen jongens als die Van de Ven naar Rolduc, maar ja, dat was een fascistisch instituut, waar we zo snel mogelijk van af moesten.
Je hebt gelijk, Yacco.
Het Moet Anders!
1300 uur
Zo’n brace is een prachtige uitvinding. In het begin was het pijnlijk, maar nu harnas en gewricht zich naar elkaar gevoegd hebben werkt het goed. Je kunt lopen, zij het als iemand met een houten been, maar een links-rechts draaiing is ten ene male onmogelijk.
En het ding is ook nog eens zo ontworpen dat je ermee in een (niet te nauwe) schoen kan.
Waar zouden we zijn zonder klittenband?
Morgenavond naar een diner, kijken of dat een beetje gaat.
DONDERDAG 25 NOVEMBER 2004
1600 uur
Naar het ziekenhuis geweest voor controle. Verband kan eraf, en in plaats daarvan komt een ‘brace’, een soort harnas dat de links-rechts beweging van m’n enkel blokkeert en minstens drie weken moet blijven zitten, terwijl de gescheurde of afgescheurde banden weer aangroeien.
Maar ik mag weer lopen!
1400 UUR
Trouwens, afgelopen wekend heb ik voor het weblog van Jan Marijnissen een column geschreven. Hij staat hier . In een paar uur tijd stonden er enige tientallen reacties onder. Die site van Jan wordt goed bezocht!
Daarnet mijn eigen bezoekstatistieken eens bekeken. 2573 hits per dag, 207 visits.
(Geen idee of dat veel of weinig is.)
De Sendknop
Geplaatst op november 23, 2004 | Gearchiveerd Geen categorie | 1 Reactie
‘Zeg. Heb je die open brief gelezen?’
‘Wacht even, welke bedoel je? Die van Mohammed B. aan Hirsi Ali, die van Hirsi Ali aan Nederland, die van De Vrienden van Theo aan Mohammed B., die van de Bisschoppen aan alle Nederlandse gelovigen, die van
Max Pam en Nelleke Noordvervliet aan de Koningin, die het Algemeen Dagblad aan de Koningin, die van de kerkleiders van Capelle aan de Ijssel aan de plaatselijke bevolking, die van al die schrijvers en artiesten aan Minister Donner, of die van van Leon de Winter en Afshin Ellian aan minister Donner?’
‘Eh…’
‘Dan was er nog de open brief van een stel CDA-prominenten tegen het a-sociaal geachte kabinetsbeleid, de open brief van diverse Europese maatschappelijke organisaties aan de commissie Barosso om de invloed van multinationals in Brussel te beteugelen, de open brief Gary Kasparow aan de Fide over zijn match tegen Kasimdhzanov, en niet te vergeten de open brief van Ko van den Bosch van Alex d’Electrique aan de minister wegens het stopzetten van de subsidie, en als we nog wat verder teruggaan was er nog de open brief van Jan Peter Balkenende aan …’
‘Hou op! Ik bedoel die open brief van de Koningin.’
‘Doet die nu ook al mee? De PTT gaat nog failliet met al die open brieven. Wie koopt er nog postzegels? Vertel, aan wie heeft Hare Majestiet open geschreven?’
‘Aan Theodor Holman. Ze doet een klemmend beroep op hem om, in het belang van het land, voorlopig niet meer op televisie te verschijnen.’
‘O, en heeft Holman al gereageerd?’
‘Ja, zojuist, in het drie-uur Journaal. Hij noemt haar vanavond in het Parool een gereformeerde, bokpijpende christenteef of zoiets.’
‘Schandalig, de Oranjes zijn hervormd.’
‘En hij eist persoonsbeveiliging.’
‘Dat zat er wel in. Lijfwachten, let op, dat wordt het nieuwe statussymbool. Een kamerlid, columnist of cabaretier zonder bodyguards, dat kan nooit veel zijn. Waarschijnlijk had Holman al eerder om bescherming gevraagd, maar er waren geen serieuze bedreigingen, dus hij pakt nog maar eens goed uit.’
‘Toch heeft ze gelijk.’
‘Wie?’
‘De Koningin! Verzinsels over een afgezet been, paranoïde insinuaties aan het adres van Remco Campert, de ene open brief vol taalfouten na de andere… de ‘vrienden van Theo en Ayaan’ tikken heel wat af, maar veel zinnigs komt er niet uit.’
‘Nou, ik weet het niet, die oproep aan de koningin, van Nelleke Noordervliet en Max Pam, om Hirsi Ali te bezoeken, dat vond ik wel goed eigenlijk.’
‘Die twee zijn lid van het Republikeins Genootschap! Dat is net zoiets als iemand die heel z’n leven met een wijde boog om de kerk is heengelopen en op z’n sterfbed om een priester vraagt.’
‘Tja, als je t zo bekijkt.’
‘Men is danig in de war. Schijnbaar verstandige mensen roepen de meest idiote dingen. Donner zegt iets over ergerlijke godlastering en van pure razernij dient D66 een motie in om dat artikel juist te schrappen. Wat natuurlijk niet zal gebeuren, dus dat is dan het zoveelste geplofte proefballonnetje van Boris & Co, maar los daarvan: je bent verdomme een landsbestuurder, toon een beetje zelfbeheersing, een beetje waardigheid.’
‘Dat dacht ik ook toen ik die open brief van Leon de Winter en Afshin Ellian aan minister Donner las, in Trouw, afgelopen zaterdag. Een aanklacht tegen ”de heer God”, wegens medeplichtigheid aan de moord op Van Gogh. Gut wat zijn we geestig.’
‘Oei. Klinkt als verkeerde gymnasiastenhumor.’
‘Precies. Ga je moeder pesten, denk ik dan.’
‘Of heb je dat stuk van Joost Zwagerman gelezen , ook in Trouw zaterdag?’
‘Eh nee.’
‘Vooraanstaand Nederlands auteur spreekt zich uit over de aanslag. Wat denk je? Een poging om klaarheid te brengen in deze boze warboel? Nee, een ordinaire aanval op Jan Blokker en Anil Ramdas! Bij wie je volgens Joost vast niet kan onderduiken als het oorlog wordt.’
‘O ja, de ultieme morele lakmoesproef: onderduiken bij. Is die Zwagerman helderziend ofzo? Had hij nog een tip waar we wel veilig zouden zijn?’
‘Bij Van Gogh, als-ie nog geleefd had.’
‘O ja! De meest loslippige en onberekenbare man van Nederland. Ik weet het niet, ik zou een deurtje verder gaan geloof ik.’
‘Maar wat doet Zwagerman? Hij verwijt Blokker een onwaardige, kortzichtige reactie op de moord op Van Gogh. Oké, Blokker is een virtuoos vakman, maar als het werkelijk belangrijke dingen gaat is hij nooit thuis, dat is waar. Blokker is een timmerman die altijd maar krukjes maakt, ook als er behoefte is aan een tafel of een kast, oké, dat is zo. Al een jaar of dertig. Maar ondertussen doet Zwagerman precies hetzelfde als wat hij Blokker verwijt: mensen in de zaal afzeiken in plaats van te schrijven over wat er op het toneel gebeurt. Ik bedoel, wat is de taak van een intellectueel?’
‘Hoofd- en bijzaken scheiden? Helder en logisch nadenken? Verbanden leggen?
Hoe was het ook alweer? Neemt afstand, raakt de kern?’
‘Precies. De Nederlandse intellectuelen eisen nu op hoge toon waarborgen en garanties om te kunnen denken en zeggen wat zÃj willen, maar als je die stukken leest denk je: kunnen jullie dan misschien een beetje moeite doen om te bewijzen dat je dat ook wáárd bent? Door misschien éven na te denken over wat daar eigenlijk staat, voor je de send-knop indrukt? Ik kan me voorstellen dat ze in Den Haag denken: moeten we dáár nou duizend extra AIVD-ers voor aannemen, om de productie van dit soort geraaskal veilig te stellen?’
‘Je hebt gelijk. Misschien moet je een open brief schrijven.’
‘Hou op!’
Dossier Eikel
Geplaatst op november 23, 2004 | Gearchiveerd Geen categorie | 15 Reacties
Amersfoort Aan Zee
Geplaatst op november 19, 2004 | Gearchiveerd Geen categorie | 2 Reacties
Bij binnenkomst kreeg je een badge uitgereikt met het verzoek daar een kort persoonlijk motto op te schrijven. ‘Minder managers, meer leiders’, schreef ik.
Leiderschap, mijn nieuwe stokpaardje.
Het mission statement van de burgemeester van Amsterdam: de boel bij elkaar houden. In afwachting van wat? De Geallieerden?
‘Mijn voornaamste taak is om te zorgen dat de tent hier niet afbrandt’ sprak het schoolhoofd.
‘We houden ze in leven, maar meer ook niet,’ sprak de gevangenisdirecteur.
‘Ik probeer zonder kleerscheuren door die vier jaar heen te komen,’ sprak de minister.
‘Ik zit hier natuurlijk vooral voor de sier,’ sprak Beatrix.
Enfin, vandaar die spreuk op mijn badge, bij de brainstorm over het jaar 2020, die organisatieadviesbureau Twijnstra Gudde onlangs belegde. Het bedrijf beschikt sinds een tijdje over een speciale ruimte voor dit soort bijeenkomsten, ‘De Villa’, een soort handenarbeid-annex-vrije-expressie lokaal voor grote mensen. Skippyballen of schuimrubber kubussen om op te zitten. Afwasbare wanden om op te tekenen, een geluiddichte ‘meditatie-capsule’, tv-schermen en videoprojectoren om sfeer te maken, een hoek met klei en verf, een geluidsinstallatie en een rookmachine. Tussen alles door liep een actrice op torenhoge hakken, uitgedost als futuristische fee, die zo nu en dan iets geks riep. ‘Wat een poppenkast, dacht ik eerst’ zei een TG-adviseur, ‘ maar het werkt. Mensen gaan zich vrijer gedragen, en dan komen ze toch op andere ideeën.’ Althans, de meeste. Een van de aanwezigen, een Amsterdamse menswetenschapper, had op zijn badge geschreven: ‘Recombinatie’. In zijn subgroep ging het over: ‘Recombinatie’ en toen hij aan het eind van de dag de conclusie presenteerde, luidde die: ‘Recombinatie’. Brainstorm of geen brainstorm, zÃjn bagage was muurvast aan dek gesjord. Een knappe windvlaag die hem los kreeg.
Het is alweer bijna een maand geleden. Theo van Gogh fietste nog vrolijk rond, maar het 2020-rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau was net verschenen, en het pessimisme dat daaruit sprak was ook hier voelbaar. Waar is de tijd dat de toekomst een eldorado was, een fonkelend vergezicht dat we gretig tegemoet marcheerden?
‘Er was vooral veel angst,’ noteerde Annelies Huygen in Trouw over de bijeenkomst. ‘Inktzwarte scenario’s kwamen langs. Ik schrok ervan.’
Inderdaad, het gonsde van de bange vragen. Als de economieën van India en China zo hard groeien, was een veelgehoorde vraag, zullen ze ons dan niet wegvagen?
Stel, het loopt weer uit de hand in het Midden Oosten, hoe moet het dan met onze energie?
‘De Euro?’ zei een econoom, ‘dat is een munt zonder regering, dat kan niet, dus die wordt weer afgeschaft. En dan valt Europa weer uit elkaar.’
En als de Warme Golfstroom binnenkort omkeert, sprak een ecoloog, dan staat de Noordzee straks tot aan de Utrechtse Heuvelrug, dan wordt het Amersfoort Aan Zee. ‘Bij Funda zouden ze eigenlijk ook het NAP-peil van een huis moeten vermelden,’ zei iemand.
‘Recombinatie,’ zei de man met ‘recombinatie’ op zijn badge.
De skippyballen begonnen te werken, de gekste scenario’s passeerden de revue. Blijft het profvoetbal bestaan? Nee, dat wordt weggeconcurreerd door het zoveel sympathiekere vrouwenhockey. Vrouwen en homo’s hebben de toekomst, hetero mannen van middelbare leeftijd krijgen het zwaar. En de mode? Die gaat onderhuids. Plastisch chirurgen zijn de couturiers van de toekomst. Vroeger zeiden we op feestjes ‘goh, wat een leuke jurk’, straks zeggen we: ‘goh, wat een leuke neus.’
Freud is in 2020 definitief afgeschreven als charismatische fantast en de psychoanalyse, luxe hobby van de babyboomgeneratie, is uitgestorven. Al het geld gaat naar hersenonderzoek en pillen.
‘Carcooning!’ riep iemand. ‘Cocooning, maar dan met auto’s.’
‘Ja ja, als onderdeel van de capsulaire beschaving’, citeerde iemand Lieven de Cauter, de filosoof. ‘Iedereen met zijn eigen netwerk, zijn, eigen wereld, in een rugzakje op z’n rug.’ De virtuele werkelijkheid wint steeds meer terrein op de fysieke.
‘Recombinatie,’ zei de man met ‘recombinatie’ op zijn badge.
En de politiek?
‘De politiek verdwijnt gewoon,’ riep ik vanonder mijn zitzak.
‘Dat kan toch niet? ‘
‘Dat kan best. Weet je hoeveel politieke bestuurders Amsterdam heeft?’
‘Nou?’
‘Vierhonderdvijfentwintig. Los Angels heeft er zestien. En heel dat leger, die 425 politici, zijn niet in staat om een eind te maken aan zoiets elementairs als de terreur van een groepje jongeren in een woonwijk. Een handjevol journalisten bemoeit zich ermee en hoapla, de zaak wordt geregeld. Ineens krioelt het daar van de gemeentewerkers met hamers en kwasten en lasbranders die van alles in orde gaan maken. Het lijkt Hart In Actie wel! Dus die zogenaamde mediacratie, waar iedereen zich zo druk om makt, is misschien wel een veel effectiever beleidssysteem dan de gewone politiek. Niet werkzame systemen sterven op den duur af, dat is een wet van de natuur. Hef de gemeenteraad maar af, Job Cohen luistert er toch niet naar, terwijl hij voor Nova en de Volkskrant onmiddellijk uit zijn stoel komt. Leve de mediacratie!’
‘Recombinatie,’ zei de man met ‘Recombinatie’ op zijn badge.
Toen ging het brandalarm af.
De brandweer kwam, zes man sterk. ‘Toiletrokertje,’ zullen ze gedacht hebben. Ze keken vreemd op toen ze binnenkwamen in ‘De Villa’: mannen in krijtstreep, dames in mantelpak, door elkaar hippend op skippyballen, schrijvend op de muren.
‘Heren’, zei de directeur van het adviesbureau, ‘excuus voor het valse alarm. Dat moet de rookmachine zijn.’